Νεκρωτική εντερίτιδα
Η οξεία ή χρόνια εντεροτοξιναιμία (νεκρωτική εντερίτιδα) είναι μια νόσος που παρατηρείται σε κοτόπουλα, γαλοπούλες και πάπιες σε παγκόσμιο επίπεδο και έχει ως αίτιο το Clostridium perfringens ( gram+μικροοργανισμός). Χαρακτηρίζεται από ινιδώδη-νεκρωτική εντερίτιδα , προσβάλει συνήθως το μέσο τμήμα του λεπτού ενέρου ενώ η θνησιμότητα ποικίλλει από 5-50% με μια μέση τιμή στο 10%. Οι σπόροι του παθογόνου μικροοργανισμού είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί στο περιβάλλον ενώ παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση της νόσου είναι η κοκκιδίαση (κλινική-υποκλινική ), απότομες αλλαγές στην διατροφή, υψιπρωτεϊνικό σιτηρέσιο κ.ά.
Τα κλινικά συμπτώματα που παρατηρούνται είναι τα εξής:
- Κατάπτωση,
- Ανορθωμένο πτέρωμα,
- Ανορεξία,
- Κλειστοί οφθαλμοί,
- Ακινησία,
- Σκούρα και πολλές φορές αιματηρή διάρροια και
- Αιφνίδιοι θάνατοι καλών σε ανάπτυξη πτηνών.
Οι νεκροτομικές αλλοιώσεις που παρατηρούνται είναι:
- Διάταση και λέπτυνση τοιχώματος λεπτού εντέρου,
- Παρουσία διφθεριτικών μεμβρανών στο βλεννογόνο του εντέρου,
- Το εντερικό περιεχόμενο μπορεί να έχει σκούρο καφέ χρώμα μαζί με νεκρωτικό περιεχόμενο του εντέρου,
- Παλινδρόμηση του περιεχομένου της χολής στον εντερικό σωλήνα και
- Έντονη αφυδάτωση και ταχεία σήψη των προσβεβλημένων πτηνών.
Η αρχική διάγνωση της νόσου μπορεί να επιτευχθεί με βάσει τα κλινικά συμπτώματα και τις νεκροτομικές αλλοιώσεις. Η επιβεβαίωση μπορεί να έρθει με τα κατάλληλα επιχρίσματα (δεν γίνεται συνήθως στην πράξη) αλλά και από την άμεση ανταπόκριση στη θεραπεία.
Η οικογένεια των Πενικιλλινών ( και ειδικότερα η αμοξυκιλλίνη), προσδίδει εξαιρετικά και άμεσα αποτελέσματα (χορήγηση στο νερό). Επίσης πολύ καλά αποτελέσματα δίνει και η Βακιτρακίνη. Η θεραπεία στο νερό συνήθως δίνει άμεσα αποτελέσματα και διαρκεί 3 ημέρες και σε εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις έως 5 ημέρες. Θα πρέπει να σημειωθεί πως η αντίστοιχη θεραπεία στις πάπιες δεν έχει πολύ καλά αποτελέσματα και κάποιοι κάνουν χρήση νεομυκίνης και ερυθρομυκίνης.
Για την πρόληψη της νόσου πρέπει να τηρούμε σωστά συστήματα απολύμανσης και καθαρισμού του θαλάμου, όχι απότομες αλλαγές στο σιτηρέσιο, έλεγχο της κοκκιδίασης (αντικοκκιδιακά στην τροφή, προληπτική θεραπεία κ.ά) και καλές συνθήκες υγρασίας και αερισμού στο μικροπεριβάλλον του θαλάμου.
Η απότομη αλλαγή συμπεριφόράς των πτηνών ή η εμφάνιση αιφνιδίων θανάτων θα πρέπει να είναι λόγοι επίσκεψης από τον κτηνίατρο της μονάδας.
Συμπερασματικά λοιπόν η νεκρωτική εντερίτιδα αποτελεί ένα νόσημα με σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις το οποίο εκτός από την επίδραση στην υγεία και την ευζωία των πτηνών αποτελεί κίνδυνο και για τη δημόσια υγεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε παράγοντας που επηρεάζει της εκδήλωση της ΝΕ να αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Η επίδραση των παραγόντων καταπόνησης, όπως του φυσικού περιορισμού της διατροφής, της αυξημένης φόρτισης δαπέδου, της θερμικής καταπόνησης, της καταπόνησης λόγω ψύχους και του εμβολιασμού με ΕΛΔ αντικοκκιδιακό εμβόλιο στην παθογένεια της ΝΕ δεν έχει διερευνηθεί. Στο pdf που ακολουθεί γίνεται λόγος για την εκτίμηση της επίδρασης των παραγόντων καταπόνησης στην παθογένεια της νεκρωτικής εντερίτιδας στα κρεοπαραγωγά ορνίθια. Εκτίμηση της επίδρασης των παραγόντων καταπόνησης στην παθογένεια της νεκρωτικής εντερίτιδας στα κρεοπαραγωγά ορνίθια.
