Εχθρός πατάτας Αφίδες
Πολλά είδη αφίδων µπορούν και αναπτύσσονται στα φυτά πατάτας. Το ποσοστό της παρουσίας κάθε είδους ποικίλλει από αγρό σε αγρό και από έτος σε έτος. Οι αφίδες πρέπει να βρεθούν σε µεγάλο ποσοστό για να προκαλέσουν άµεση ζηµιά στην καλλιέργεια. Έµµεσα όµως, ορισµένα είδη είναι φορείς ιώσεων, επικίνδυνες για την καλλιέργειά µας.Ένα είδος αφίδας που προκαλεί προβλήµατα είναι η πράσινη αφίδα, (Myzus persicae) που µεταδίδει τον ιό του καρουλιάσµατος των φύλλων, καθώς και τον ιό Υ. Η Macrosiphum solonifoli προκαλεί προβλήµατα στην πατάτα γιατί µεταδίδει και αυτή ιούς.
Έχουν µήκος από 5-7mm. Το σώµα της είναι µαλακό µε κεραίες που αποτελούνται από 3-6 µακριά λεπτά άρθρα, εκτός από τα βασικά που είναι πιο χοντρά και πιο κοντά. Έχουν σύνθετους οφθαλµούς ενώ στις πτερωτές µορφές συναντώνται και τρεις απλοί. Το ρύγχος αποτελείται από 4 άρθρα και ο θώρακας µόλις διακρίνεται στις άπτερες µορφές σε αντίθεση µε τις πτερωτές που φέρει συνήθως λεπτά και µακριά πόδια. Η κοιλιά είναι γενικά πολύ ανεπτυγµένη και αποτελείται από εννέα κοιλιακούς δακτύλιους.
Σε ψυχρά κλίµατα, διαχειµάζουν ως χειµερινό αυγό και την άνοιξη µεταναστεύουν σε διάφορα ποώδη φυτά, µεταξύ αυτών και εκείνο της πατάτας. Ο βιολογικός κύκλος τους είναι πολύπλοκος. Μπορεί να έχουν κύριο ξενιστή και δευτερεύοντες ξενιστές και κατά τη συµπλήρωση του βιολογικού τους κύκλου να εµφανίζουν µια σειρά παρθενογενετικών γενεών που να διακόπτονται από εγγενή αναπαραγωγή. Ο πληθυσµός επηρεάζεται από τις κλιµατολογικές συνθήκες και στην παρουσία φυσικών εχθρών. Οι ζηµιές που προκύπτουν από τη µεταφορά ιών µε τις αφίδες, είναι τις περισσότερες φορές καθολικές και δεν συγκρίνονται µε τις άµεσες που είναι η αποµύζηση των χυµών από τα φύλλα του φυτού.
Για την αντιµετώπιση των αφίδων χρησιµοποιούνται σκευάσµατα ελαίου, θερινά ορυκτέλαια ή σάπωνες (π.χ. helapol S)
