Λυκίσκος
Βοτανικά χαρακτηριστικά Λυκίσκου
Είναι μακρόβιο, πολυετές φυτό, αυτοφυές στην Ελλάδα. Καλλιεργείται στις Η.Π.Α., τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αυστρία για τις ανάγκες τις ζυθοποιίας. Είναι φυτό κληματώδες, αναρριχώμενο, με βλαστούς περιελισσόμενους χωρίς έλικες, μήκους 5-10 μέτρων. Το ριζικό του σύστημα φθάνει σε βάθος μεγαλύτερο από 4,5 μέτρα. Τα φύλλα του είναι αντίθετα, έμμισχα με 3-7 ωοειδείς λοβούς και τα άνθη χωρίζονται σε θηλυκά και αρσενικά σε χωριστά φυτά (φυτό δίοικο). Τα αρσενικά άνθη σχηματίζουν φόβες και τα θηλυκά άνθη στροβιλόμορφες ταξιανθίες με σειρές βρακτιών φύλλων που αλληλοεπικαλύπτονται και ονομάζονται κώνοι. Τα βράκτια φύλλα καλύπτονται από αδενώδεις τρίχες που εκκρίνουν πικρές ρητίνες, αιθέρια έλαια και δεψικές ουσίες. [1]
Εδαφικές Συνθήκες Λυκίσκου
Ο λυκίσκος ευδοκιμεί σε εύκρατες περιοχές, με συνεχή ηλιοφάνεια, από την άνθιση έως την ωρίμανση των κώνων.[1]
Ασθένειες Λυκίσκου
Σοβαρές ζημιές προκαλούνται από περονόσπορο, ωίδιο και κλαδοσπόριο.[1]
Εχθροί Λυκίσκου
Το φυτό προσβάλλεται από αφίδες και [[ακάρεα[[.[1]
Σχετικές σελίδες
