Υφή εδάφους

Οι φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους επηρεάζουν το ρυθμό αύξησης των ριζών και τον όγκο αυτών. Η αύξηση δε των ριζών περιορίζεται απ' το πορώδες του εδάφους, το μέγεθος των πόρων και την κινητικότητα των κόκκων του εδάφους, το καθένα απ' τα οποία επηρεάζει τη μηχανική αντίσταση. Οι κορυφές των ριζών, μπορεί να ασκήσουν πίεση 15 έως 25 ατμοσφαιρών και να διασπάσουν το χώμα. Μεγαλύτερη όμως πίεση ασκείται προς τα πλάγια από τις ρίζες, κατά τη δευτερογενή πάχυνση τους. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της περιεκτικότητας του εδάφους σε νερό και της μηχανικής αντίστασης. Η επαφή των ριζών με το έδαφος είναι σημαντική για στήριξη και απορρόφηση. Οι αυξανόμενες ρίζες αξιοποιούν τις υπάρχουσες εδαφικές διόδους, αλλ' από παρατηρήσεις φαίνεται ότι πάνω απ' το 40% των νέων ριζών δεν έχουν καλή επαφή με το χώμα, όταν χάσουν το φλοιό τους και η διάμετρος τους μειωθεί. Η επαφή βελτιώνεται ξανά για τις ρίζες εκείνες που υφίστανται δευτερογενή αύξηση. Οι ρίζες αντιδρούν στις πιέσεις στο έδαφος δια τροποποιήσεως του μεγέθους του αγγειώδους ιστού, του μεγέθους των επιδερμικών κυττάρων, της διαμέτρου και του τύπου διακλάδωσης τους. Η αντίδραση αυτή δεν ερμηνεύεται πλήρως επί τη βάσει των φυσικών πιέσεων. Οι αυξητικές ουσίες πιθανόν να λαμβάνουν μέρος στην αντίδραση. Η εισδοχή των ριζών στο έδαφος, σε βάθος, αυξάνει, καθώς η υφή του εδάφους αλλάζει απ' το αμμώδες στο αργιλώδες, αν αμφότερα είναι βαθιά, αποστραγγίζουν καλά και δεν είναι συμπαγή. Σε αμμώδη και πηλώδη εδάφη οι πρωτογενείς ρίζες βρίσκονται επιφανειακά, αλλά διαθέτουν και κάθετες απορροφητικές ρίζες. Στα δε αργιλώδη εδάφη οι πρωτογενείς ρίζες εισχωρούν στο υπέδαφος διαγώνια.