Επίδραση αερισμού

Η χρήση βαριών μηχανημάτων και η επί μακρό χρονικό διάστημα κατάκλυση του εδάφους με νερό, επιδρούν δυσμενώς στο βαθμό αερισμού του εδάφους. Στη σύγχρονη γεωργική παραγωγή, η χρήση βαριών μηχανημάτων που είναι τόσο συνηθισμένη, περιορίζει την παρουσία Ο₂ στο έδαφος, λόγω της σχεδόν μόνιμης συμπίεσης του, η οποία έχει ως συνέπεια τη μείωση του πορώδους (κενού χώρου) του εδάφους και ως εκ τούτου την μείωση της δυνατότητας αερισμού. Δηλαδή την μερική αναστολή της κυκλοφορίας του αέρα στο έδαφος.

Το γεγονός αυτό επιδρά δυσμενώς στην ανάπτυξη των ριζών και στην προσροφητική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα των φυτών. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις επιπτώσεις της συμπίεσης του εδάφους στα φυτά, με τις αντίστοιχες της κατάκλυσης του με νερό, όπου το κοινό χαρακτηριστικό είναι η μείωση του Ο₂ και η συνέπεια αυτού πρόκληση της ανοξίας στα φυτά. Βεβαίως, στη δεύτερη περίπτωση η ανοξία είναι πολύ πιο έντονη δεδομένου ότι η συνεχής παρουσία του νερού στο έδαφος εκτοπίζει σχεδόν καθ' ολοκληρία τον αέρα και το Ο₂. Η συμπίεση όμως δημιουργεί και άλλα προβλήματα, όπως αυτό της καταστροφής της δομής του εδάφους, γεγονός που ενεργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και στην περαιτέρω επέκταση του στη ριζόσφαιρα. Τούτο βεβαίως μειώνει τη δυνατότητα πρόσληψης των θρεπτικών από τις ρίζες, με συνέπεια τη μειωμένη περιεκτικότητα τους στα φύλλα και ασφαλώς τις μειωμένες αποδόσεις. Σύμφωνα με τους Mills and Benton Jones Jr (1996) η περιεκτικότητα των φύλλων του καλαμποκιού σε φώσφορο μειώθηκε από 0,59% σε 0,36% της ξηράς ουσίας, με την αύξηση της φαινόμενης πυκνότητας του εδάφους (ΦΕΒ) από 1.30 σε 1,99 g/cm³ λόγω της συμπίεσης και της καταστροφής της δομής του.