Άρδευση κρόκου
Στη Σαρδηνία και την Κοζάνη, οι καλλιέργειες του κρόκου δεν αρδεύονται. Στην Ισπανία, 70% της καλλιεργούμενης έκτασης αρδεύεται. Για την άρδευση χρησιμοποιούνται τρία συστήματα: Η κατάκλυση, ο καταιονισμός και το στάγδην. Οι ανάγκες σε νερό, πάντως, είναι πολύ περιορισμένες σε σχέση με άλλα είδη καλλιεργειών. Ο κρόκος είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στην ξηρασία, ενώ προσαρμόζεται πολύ καλά στο πότισμα. Αν θεωρήσουμε τις κρίσιμες περιόδους καλλιέργειας, που είναι αυτές της ανθοφορίας και της δημιουργίας των βολβών, η πρώτη είναι η πλέον ευαίσθητη διότι συμπίπτει με την περίοδο άρδευσης.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Πολύτιμα Πράσινα Εθνικά Προϊόντα Κρόκος-Κοζάνης, Ιπποφαές, Αλάδανο, μεταπτυχιακή εργασία της φοιτήτριας Αικατερίνης Τσιώγκα, Θεσσαλονίκη 2012.