Ανάπτυξη βλαστών και λογχοειδών

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ένας επάκριος ή πλάγιος οφθαλμός σε ληθαργική κατάσταση μπορεί να περιέχει όλες τις φυλλικές καταβολές και τα μη επεκτεινόμενα ακόμα διαστήματα βλαστών. Η βλαστική επέκταση περιλαμβάνει μόνο την επιμήκυνση των μεσογονάτιων, η οποία, είναι αποτέλεσμα της μεγέθυνσης των προϋπαρχόντων κυττάρων, που ακολουθείται από μεριστωματική επαναδραστηριοποίηση της κορυφής του βλαστού. Το αρχικό κύμα βλάστησης χρησιμοποιεί τα αποθέματα υδατανθράκων, τα αζωτούχα συστατικά και τα ανόργανα στοιχεία που είχαν αποθηκευτεί κατά την προηγούμενη περίοδο. Καθώς η επιμήκυνση του βλαστού προχωρεί , τα νέα φύλλα που αρχικά βασίζονται στα τροφικά αποθέματα, ανεξαρτοποιούνται και εξάγουν φωτοσυνθετικά υλικά. Η περίοδος νωρίς το καλοκαίρι, όταν οι βλαστοί επιμηκύνονται και τα φύλλα μεγαλώνουν γρήγορα, ονομάζεται κύρια περίοδος βλάστησης. Η βλάστηση στην οποία σχηματίζεται επάκρια ξυλοφόρος οφθαλμός και επιμηκύνεται κάθε χρόνο, ονομάζεται μη καταληκτική ή μοναποδιακή. Τέτοια χαρακτηριστική βλάστηση παρατηρείται στη ροδακινιά και αμυγδαλιά. Σ' άλλα είδη όπως στη μηλιά και αχλαδιά, τα ζωηρά δένδρα μερικών ποικιλιών παράγουν συνήθως μακρούς βλαστούς

[1]


Βιβλιογραφία

  1. Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.