Γκουάβα προϊόν
Συντήρηση
Οι καρποί μετά τη συγκομιδή μπορεί να συντηρηθούν για 3 ημέρες σε θερμοκρασία δωματίου και 4 εβδομάδες περίπου στους 13οC - 14οC.[1]
Διαθρεπτική αξία
Τα φρούτα γκουάβα είναι στρογγυλά σε σχήμα αχλαδιού, ενώ η διάμετρός τους κυμαίνεται από 3 - 10cm. Έχουν χρώμα ωχροπράσινο προς κίτρινο (το δεύτερο όταν είναι ώριμα, μόνο σε μερικά είδη, ή ροζ με κόκκινο σε άλλα). Ο πολτός του είναι λευκός ή πορτοκαλί προς σομόν και έχει πολλά σκληρά κουκούτσια και άρωμα, που θυμίζει αυτό των αρωματικών φρούτων, όπως μήλων, φρούτων του πάθους ή φράουλας. Έχει ξινή αλλά ευχάριστη γεύση και άρωμα που θυμίζει αυτό των ροδοπετάλων. Το φρούτο τρώγεται εξ ολοκλήρου. Πολλοί άνθρωποι προτιμούν να αποκόπτουν τους μεσαίους σκληρούς σπόρους που βρίσκονται μέσα στον πολτό. Ο πολτός είναι πολύ γλυκός στο κέντρο του, ενώ προς τα έξω είναι πικρός όπως στα άγουρα αχλάδια, ενώ η φλούδα είναι πικρή στη γεύση αλλά πλούσια σε φυτικές χημικές ουσίες. Συνήθως την αφαιρούν, όμως μπορεί να αποτελέσει μέρος δίαιτας ως πλούσια πηγή φυτικών ινών.
Συχνά επίσης το φρούτο προσφέρεται ως επιδόρπιο. Στις χώρες της Ασίας, η φρέσκια άγουρη γκουάβα εμβαπτίζεται σε σκόνη από δαμάσκηνο ή αλάτι. Η γκουάβα που είναι βρασμένη χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παρασκευή γλυκών, μαρμελάδων, ζελέ και χυμών. Επίσης στην Ασία παρασκευάζεται αφέψημα από τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού. Ο χυμός γκουάβας είναι πολύ δημοφιλής στο Μεξικό, στην Αίγυπτο και στη Νότια Αφρική. Οι κόκκινοι καρποί γκουάβα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για αλατισμένα προϊόντα και να αντικαταστήσουν την τομάτα, ειδικά σε όσους είναι ευαίσθητοι στα οξέα της τελευταίας. Το ξύλο του φυτού χρησιμοποιείται για τη προετοιμασία καπνιστού κρέατος και για διαγωνισμούς μπάρμπεκιου στη Χαβάη.[2]
Συχνά τα φρούτα γκουάβα θεωρούνται υπερφρούτα, πλούσια σε βιταμίνες Α και C, Ω-3 και Ω-6 λιπαρά οξέα και φυτικές ίνες. Χαρακτηριστικό είναι ότι μία μόνο γκουάβα περιέχει 4 φορές τις ίδιες βιταμίνες C με ένα πορτοκάλι. Το φρούτο είναι επίσης πλούσιο σε κάλιο και μαγνήσιο. Η διατροφική αξία εξαρτάται από το είδος, καθώς η γκουάβα-φράουλα περιέχει μόλις 37 mg βιταμίνης C για κάθε 100 gr. Τα φρούτα περιέχουν ακόμα πολλά αντιοξειδωτικά.
Η γκουάβα είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας, πρόσφυσης και άλλες ανωμαλίες, έχει συσχετισθεί με την επούλωση των πληγών, όταν εφαρμόζεται εξωτερικά. Έχει αιμοστατικές ιδιότητες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της αιμορραγίας της μύτης, βοηθά τη θεραπεία δυσεντερίας, αναστέλλοντας τη μικροβιακή ανάπτυξη και την εξάλειψη των επιπλέον βλεννών από τα έντερα. Βοηθά τον οργανισμό στην καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών που παράγεται κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού και στην πρόληψη των χρόνιων παθήσεων που συνδέονται με την ηλικία, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, καταρράκτης και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Αποτελεί μία από τις πλουσιότερες πηγές διαιτητικών ινών και, ως εκ τούτου, είναι καλό για αυτούς που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα, ενώ ενδείκνυται για εκείνους που προσπαθούν να χάσουν βάρος. Μπορούν να βελτιώσουν την υφή του δέρματος και να βοηθήσει στην αποφυγή των προβλημάτων του δέρματος. Για το σκοπό αυτό, μπορούμε είτε να το φάμε νωπό ή να πλύνουμε το δέρμα με ένα αφέψημα των φύλλων και καρπών. Χυμός απο άγουρη γκουάβα ακατέργαστη ή το αφέψημα των φύλλων γκουάβα είναι γνωστό ότι θέτουν σε ανακούφιση βήχα και κρύο. Έρευνες έχουν δείξει ότι η γκουάβα είναι πολύ αποτελεσματικά στην πρόληψη του καρκίνου και των καρδιακών παθήσεων, ακόμη και σε ανθρώπους. Η παρουσία των σύνθετων υδατανθράκων και διαιτητικών ινών στη γκουάβα, φέρει αποτελέσματα στη μείωση χοληστερόλης και των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.[3]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- ↑ H διατροφική αξία της γκουάβας.
- ↑ H διατροφική αξία της γκουάβας2.
