Θυμάρι φυτό
Περιεχόμενα
Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Το ελληνικό θυμάρι (Thymus sibthorpii Bentham) ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae. Είναι πολυετής πόα με ανερχόμενους ή ανορθωμένους τριχωτούς βλαστούς με αποξυλωμένη βάση, ύψους 10-25cm. Τα φύλλα είναι ελλειπτικά, λεία ή τριχωτά και στις δύο πλευρές, με πυκνούς αδένες. Τα ροδαλά άνθη αναπτύσσονται σε επάκρια κυλινδρική ταξιανθία με πυκνά διατεταγμένους σπονδύλους (οι τελευταίοι σπόνδυλοι είναι σχετικά απομακρυσμένοι), με βράκτια και βρακτίδια.[1]
Εδαφoκλιματικές συνθήκες
Το θυμάρι ευδοκιμεί σε περιοχές θερμές και ψυχρές. Αναπτύσσεται καλά σε ξηρικές εκτάσεις, ενώ σε ποτιστικές δίνει μεγαλύτερη παραγωγή. Αναπτύσσεται σε περιοχές ηλιόλουστες έως μερικά σκιαζόμενες και ποικιλία εδαφών με pH από 4,5-8. Καλύτερο pH ανάπτυξης το 6,3. Καλύτερη απόδοση δίνει σε ασβεστούχα με καλή αποστράγγιση και πλούσια σε οργανική ουσία εδάφη.[2] Προτιμά εδάφη αμμώδη, προσήλια και καλά στραγγιζόμενα. Δεν προσαρμόζεται καλά σε υγρά βαριά εδάφη.[1]
Πολλαπλασιασμός
Το πολλαπλασιαστικό υλικό του θυμαριού μπορεί να είναι είτε σπόρος, είτε μοσχεύματα, είτε παραφυάδες.
Με σπόρο: Ο σπόρος είναι πολύ μικρός (σε ένα 1gr περίπου 3.000 σπόροι) και σπέρνεται σε σπορεία όπως ο καπνός. Για 1 στρέμμα απαιτείται φυτώριο 10m2, με αντίστοιχη ποσότητα σπόρου γύρω στα 5gr. Καλύτερη εποχή για τη δημιουργία σπορείου είναι οι αρχές Αυγούστου για μεταφύτευση τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, αλλιώς μπορεί να γίνει σπορείο το φθινόπωρο (Οκτώβριο) για μεταφύτευση νωρίς την άνοιξη.
Με παραφυάδες: Τις παραφυάδες τις παίρνουμε από φυτά που επιλέγουμε από παλιές φυτείες. Από κάθε φυτό μπορούμε να πάρουμε 10-20 παραφυάδες. Η συλλογή των παραφυάδων γίνεται νωρίς την άνοιξη. [2]
Με μοσχεύματα: Συνιστάται αγενής πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα, καθώς υπάρχει μεγάλη ετερογένεια στους χημειότυπους των πληθυσμών που προέρχονται από σπόρο. Οι σπόροι έχουν λήθαργο. Γενικά ριζώνει χωρίς προβλήματα σε μίγμα τύρφης και περλίτη (1:3), με χρήση ορμόνης ριζοβολίας IBA συγκέντρωσης 1000 ppm, και περιορισμένη σχετική υγρασία. [1]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Ευδοκιμεί στις περιοχές
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.
- ↑ 2,0 2,1 Άρωμα ποιότητας - Επιχειρηματικός οδηγός, Δίκτυο διατοπικής συνεργασίας αναπτυξιακών εταιριών Κιλκίς, Ημαθίας, Ξάνθης, Σερρών, Χαλκιδικής.