Ποικιλίες ελιάς διπλής χρήσεως
Έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη της εντατικής ελαιοκαλλιέργειας. Περιλαμβάνει τις ποικιλίες που έχουν καρπό μεσαίου προς μεγάλο μέγεθος και μπορούν να δώσουν πράσινες ή μαύρες ελιές.Σημαντικότερες θεωρούνται:
Αμυγδαλολιά
Η αμυγδαλολιά φέρει και τις συνωνυμίες: Αμυγδαλοραχάτη, Ισπανική, Κουρομύτα και Στραβομύτα. Καλλιεργείται σε πολύ μικρή έκταση στους νομούς Αττικής και Φωκίδας. Αναπτύσσεται σε δένδρο μικρού ύψους που φέρει σφαιρική κόμη. Τα φύλλα της είναι πράσινα, μήκους 8,17cm και πλάτους 1,31cm. Ο καρπός έχει σχήμα επίμηκες, με τη μία πλευρά κυρτωμένη, μέσο βάρος 8,4γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 10,5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 22%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού και την παρασκευή πράσινων κονσερβών μετρίας ποιότητας. Είναι όμως ακατάλληλη για την παρασκευή μαύρων κονσερβών, γιατί ο καρπός της κατά τη συντήρηση γίνεται πολύ μαλακός.
Θρουμπολιά
Η ποικιλία αυτή φέρει και τις συνωνυμίες: Ασκούδα, Θασίτικη, Λαδολιά, Ντόπια, Ξανθολιά, Ρεθυμνιώτικη και Χονδρολιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Σάμου, Χίου, Κυκλάδων, Αττικής, Εύβοιας, Δωδεκανήσου, Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου, Λασιθίου και στη Θάσο. Αναπτύσσεται σε δένδρο ορθόκλαδο ύψους 5 –10 μέτρων. Τα φύλλα της είναι πράσινα, μήκους 5,69cm και πλάτους 1,24cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδροκωνικό, μέσο βάρος 3,3γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5,2:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 28%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας και για τη παρασκευή του εμπορικού τύπου ελιών «θρούμπες». Ο καρπός της όταν ακόμα βρίσκεται πάνω στο δένδρο, χάνει μέρος της υγρασίας του, απαλλάσεται πλήρως της πικρής ουσίας και υπερωριμάζει, οπότε μέρος του φορτίου του δένδρου πέφτει συνεχώς πάνω στο έδαφος. Θεωρείται ποικιλία απαιτητική σε εδαφική υγρασία και γόνιμο έδαφος. Δεν καρποφορεί σε περιοχές ξηροθερμικές ή σε χρονιές ξηρασίας. Ακόμα πιστεύεται πως έχει αυξημένες απαιτήσεις σε ψύχος.
Η επεξεργασία του καρπού για την παραγωγή του εμπορικού τύπου ελιών θρούμπες γίνεται ως εξής:
- Μετά τη συλλογή του ξεπλένεται καλά με νερό υπό πίεση για την απομάκρυνση του χώματος και των άλλων ξένων υλών
- Στη συνέχεια απλώνεται στον ήλιο για μερική αποξήρανση.
- Ακολούθως προστίθεται μικρή ποσότητα αλατιού (περίπου 3%) για να βελτιωθούν αποκλειστικά οι οργανοληπτικές του ιδιότητες.
Οι ελιές τύπου θρούμπες μπορεί να συσκευαστούν και χωρίς αλάτι μέσα σε λάδι καλής ποιότητας.
Κοθρέικη
Φέρει και τις συνωνυμίες Κορινθιακή, Γλυκομανάκι, Γλυκομανακολιά, Μανάκι και Μανακολιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Αργολίδας, Κορινθίας, Αρκαδίας (περιοχή Κυνουρίας), Φωκίδας, Φθιώτιδας. Αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 5 – 7 μέτρων. Τα φύλλα της είναι βαθυπράσινα, μήκους 5,68cm και πλάτους 1,36cm. Ο καρπός έχει σχήμα ωοειδές ή σφαιρικό, σάρκα συνεκτική και μέσο βάρος 4,7γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5,7:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 20%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας και για την παρασκευή μαύρων κονσερβών. Θεωρείται ποικιλία ανεκτική στο ψύχος. Εκτιμάται για την παραγωγή βρώσιμων ελιών σε περιοχές, όπου δεν ευδοκιμεί η Κονσερβολιά.
