Συγκομιδή σύκων

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 14:55, 10 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Συγκομιδή φρέσκων σύκων: Μετά από 40 ημέρες και όταν η ωρίμανση έχει αρχίσει πρέπει να γίνει η συλλογή του καρπού. Ο καρπός συλλέγεται είτε νωπός είτε ξηρός. Για να συλλέξουμε φρέσκα σύκα πρέπει η επιδερμίδα τους να αποκτήσει το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας και ο καρπός να αρχίζει να μαλακώνει. Δεν θα πρέπει από τον ποδίσκο να βγαίνει γάλα γιατί αυτό δείχνει ότι το σύκο είναι άγουρο. Εάν ο καρπός συγκομισθεί άγουρος δεν ωριμάζει και υποβαθμίζεται η ποιότητα των σύκων. Επειδή είναι ένας καρπός πολύ ευπαθής για να μπορέσει να μεταφερθεί σε κοντινές ή μακρινές αγορές θα πρέπει να συγκομισθεί όταν δεν είναι πλήρως ώριμο. Η συγκομιδή των φρέσκων σύκων γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες με αποκοπή του ποδίσκου (αποκόπτεται συνήθως με συστροφή του ποδίσκου) ώστε ο καρπός να μένει ανέπαφος διαφορετικά ο φλοιός σκίζει στο μέρος του ποδίσκου και υποβαθμίζεται η ποιότητα των σύκων. Όταν οι καρποί συλλεχθούν τοποθετούνται σε ξύλινα τελάρα που στο κάτω μέρος έχουν τοποθετηθεί φύλλα συκιάς ώστε να μη καταστρέφονται κατά τη μεταφορά και δημιουργηθούν μώλωπες και τραυματισμοί μεταξύ των καρπών.

Κατά τη συγκομιδή των φρέσκων σύκων πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στο γαλακτώδες υγρό (γάλα) που παράγει η συκιά, το οποίο περιέχει πρωτεολυτικά ένζυμα και αν έλθει σε επαφή με το δέρμα το ερεθίζει ή ακόμα προκαλεί αλλεργικά φαινόμενα σε άτομα ευαίσθητα. Συστήνεται στους παραγωγούς όταν γίνεται η συλλογή των φρέσκων σύκων να φορούν βαμαβακερά γάντια είτε να γίνει επάλειψη των χεριών με ελαιόλαδο. Θεραπευτικά ο ερεθισμός εξαφανίζεται με πλύσιμο του δέρματος με ξύδι ή σαπούνι.


Συγκομιδή αποξηραμένων σύκων: Για να συγκομισθεί ο καρπός ως ξηρός πρέπει πρώτα να πέσει στο έδαφος δηλαδή όταν είναι στο στάδιο της πλήρους ωρίμανσης, όταν ο καρπός συρρικνώνεται και όταν έχει τη μέγιστη περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Για να πέσει ο καρπός στο έδαφος οι παραγωγοί ή αφήνουν το καρπό πάνω στο δένδρο μέχρι να πέσει από μόνος του (πολύ σπάνιο γιατί απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα) ή εφαρμόζεται τράνταγμα του δένδρου με ειδικά όργανα που ονομάζονται μαγκούρες, οι οποίες είναι μακριά ξύλα που στο πάνω μέρος έχουν ένα μεταλλικό γάντζο. Η μαγκούρα βοηθάει στο τίναγμα του σύκου από το δένδρο ώστε να πέσει στο έδαφος. Με το γάντζο που έχει μπροστά ο παραγωγός πιάνει τον κάθε βραχίονα του δένδρου χωριστά και τον τινάζει ώστε να πέσει ο καρπός. Η συλλογή του καρπού γίνεται όταν το σύκο πέφτει στο έδαφος σε ημερήσια βάση με τα χέρια και όχι όταν το σύκο είναι πάνω στο δένδρο.

Μαζεύονται τα σύκα από το έδαφος ή από τα δίχτυα συλλογής και τοποθετούνται μέσα σε ξύλινα καλάθια, τα οποία πρέπει να είναι καθαρά και όχι καλά γεμάτα γιατί ο καρπός είναι πολύ ευαίσθητος και μπορεί να χαλάσει. Ορισμένοι παραγωγοί χρησιμοποιούν δίχτυα τα οποία βρίσκονται 70cm πάνω από το έδαφος ώστε πέφτοντας ο καρπός να μη γεμίσει χώματα ή άλλες ξένες ύλες από το έδαφος. Όταν τα σύκα συλλεχθούν στα καλάθια αμέσως πρέπει οι παραγωγοί να τα αδειάσουν σε ξύλινα τελάρα σε λεπτό στρώμα και στη συνέχεια να διαλεχτούν ώστε να παραμείνουν τα καλά και να απομακρυνθούν τα σάπια και αυτά που δεν έχουν ωριμάσει σωστά. Τέλος όταν τα σύκα βρίσκονται στα τελάρα οι παραγωγοί πρέπει να τα στρώσουν ομοιόμορφα και να τα τοποθετήσουν για λεύκανση μέσα σε ειδικούς χώρους που ονομάζονται κλίβανοι.[1],[2]

Βιβλιογραφία

  1. Παραγωγή και επεξεργασία ξηρών σύκων στην Εύβοια, πτυχιακή μελέτη των Λυδάκη Δημήτριου και Δούκα Βασιλικής, Ηράκλειο 2011.
  2. Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.