Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Βερύκοκκο"
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
[[Image:Λικέρ βερύκοκκο.jpeg|thumb|200px|Λικέρ βερύκοκκο]] | [[Image:Λικέρ βερύκοκκο.jpeg|thumb|200px|Λικέρ βερύκοκκο]] | ||
[[Image:Αποξηραμένα βερύκοκκα.jpeg|thumb|200px|Αποξηραμένα βερύκοκκα]] | [[Image:Αποξηραμένα βερύκοκκα.jpeg|thumb|200px|Αποξηραμένα βερύκοκκα]] | ||
| + | |||
{{{top_heading|==}}}Συντήρηση{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Συντήρηση{{{top_heading|==}}} | ||
Τα φρέσκα [[Βερύκοκκο|βερύκοκκα]] είναι φθαρτοί καρποί, αλλά μπορεί να συντηρηθούν για 1-2 βδομάδες σε ψυκτικούς χώρους με 0<sup>o</sup>C και σχετική ατμοσφαιρική υγρασία 90%. Σαν πιο κατάλληλη θερμοκρασία [[Ωρίμανση βερύκοκκων|ωρίμανσης]] θεωρείται εκείνη των 21<sup>o</sup>C.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> | Τα φρέσκα [[Βερύκοκκο|βερύκοκκα]] είναι φθαρτοί καρποί, αλλά μπορεί να συντηρηθούν για 1-2 βδομάδες σε ψυκτικούς χώρους με 0<sup>o</sup>C και σχετική ατμοσφαιρική υγρασία 90%. Σαν πιο κατάλληλη θερμοκρασία [[Ωρίμανση βερύκοκκων|ωρίμανσης]] θεωρείται εκείνη των 21<sup>o</sup>C.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> | ||
| Γραμμή 8: | Γραμμή 9: | ||
{{{top_heading|==}}}Αποξήρανση{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Αποξήρανση{{{top_heading|==}}} | ||
Τα [[Βερύκοκκο|βερύκοκκα]], που προορίζονται για αποξήρανση, πρέπει να [[Ωρίμανση βερύκοκκων|ωριμάσουν]] καλά πάνω στο [[Βερυκοκκιά|δένδρο]], γιατί η απόδοση σε ξηρό προϊόν αυξάνει λόγω αύξησης της περιεκτικότητας των σακχάρων και η ποιότητα του βελτιώνεται, γιατί οι καρποί, όταν δεν έχουν ωριμάσει καλά και ξεραθούν δίνουν προϊόν συρρικνωμένο και μη καλού χρώματος. | Τα [[Βερύκοκκο|βερύκοκκα]], που προορίζονται για αποξήρανση, πρέπει να [[Ωρίμανση βερύκοκκων|ωριμάσουν]] καλά πάνω στο [[Βερυκοκκιά|δένδρο]], γιατί η απόδοση σε ξηρό προϊόν αυξάνει λόγω αύξησης της περιεκτικότητας των σακχάρων και η ποιότητα του βελτιώνεται, γιατί οι καρποί, όταν δεν έχουν ωριμάσει καλά και ξεραθούν δίνουν προϊόν συρρικνωμένο και μη καλού χρώματος. | ||
| − | Μετά τη συλλογή τα βερίκοκκα μεταφέρονται στο εργοτάξιο επεξεργασίας και κόβονται στα δυο για να εξαχθεί ο πυρήνας. Η κοπή των καρπών γίνεται με το χέρι ή με μηχανικά μέσα. Στη συνεχεία τα δυο ήμισυ τοποθετούνται σε ξύλινους ταρσούς (διαστάσεων 1 X 2m και χωρητικότητας περίπου 20kg.) με την κοιλότητα του ημίσεος του καρπού προς τα πάνω και μεταφέρονται στο θειωτήριο. | + | Μετά τη συλλογή τα βερίκοκκα μεταφέρονται στο εργοτάξιο επεξεργασίας και κόβονται στα δυο για να εξαχθεί ο πυρήνας. Η κοπή των καρπών γίνεται με το χέρι ή με μηχανικά μέσα. Στη συνεχεία τα δυο ήμισυ τοποθετούνται σε ξύλινους ταρσούς (διαστάσεων 1 X 2m και χωρητικότητας περίπου 20kg.) με την κοιλότητα του ημίσεος του καρπού προς τα πάνω και μεταφέρονται στο θειωτήριο. Η θείωση γίνεται με καλής ποιότητας θειάφι και αποσκοπεί στην αύξηση της περατότητας της σάρκας, ώστε η αφυδάτωση της να είναι ταχύτερη, στη λεύκανση της σάρκας, για να αποκτήσει ανοικτό χρώμα, και στην προφύλαξη των καρπών από προσβολές παθογόνων και εντόμων, γιατί το θειάφι δρα ως απολυμαντικό και εντομοδιωκτικό. Η διάρκεια της θείωσης εξαρτάται μερικώς απ' το μέγεθος των καρπών και της στεγανότητας του θειωτηρίου. Κατά περίπτωση, η διάρκεια της θείωσης κυμαίνεται από 2-4 ώρες. Κατά τη θείωση οι ατμοί του διοξειδίου του θείου πρέπει να εισχωρήσουν στη σάρκα μέχρι τα 2/3 του πάχους αυτής. Αυτό ελέγχεται με τομή στη σάρκα κάθετα προς την επιφάνεια του φλοιού. Η εισχώρηση του διοξειδίου του θείου σε βάθος -διακρίνεται από μια αμυδρά διαχωριστική γραμμή. |
| − | [[ | + | Μετά τη θείωση οι ταρσοί με τους καρπούς μεταφέρονται στο αλώνι για ξήρανση στον ήλιο. Η διάρκεια της ξήρανσης στον ήλιο εξαρτάται απ' τη [[Κλιματικές συνθήκες βερυκοκκιάς|θερμοκρασία]] και τη σχετική υγρασία του περιβάλλοντος. Συνήθως η διάρκεια της ξήρανσης κυμαίνεται από 2 έως 7 μέρες. Μετά την ξήρανση οι καρποί μεταφέρονται σε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους. Η καλή ξήρανση των βερύκοκκων ελέγχεται με τα εξής κριτήρια: συνεκτικότητα, μαλακότητα, μη αποκόλληση του φλοιού απ' τη σάρκα με ελαφρό τρίψιμο και την επαναφορά δείγματος ξηρανθεντων ημίσεων των καρπών στη φυσική τους κατάσταση, μετά από πίεση στην παλάμη και άνοιγμα αυτής. Η υγρασία του ξηραμένου προϊόντος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 18%. Η ξήρανση των [[Βερύκοκκο|βερύκοκκων]] μπορεί να γίνει και τεχνητά (τεχνητή αφυδάτωση) σε ειδικά αποξηραντήρια.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> |
{{{top_heading|==}}}Διαθρεπτική αξία{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Διαθρεπτική αξία{{{top_heading|==}}} | ||
| Γραμμή 43: | Γραμμή 44: | ||
[[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] | [[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] | ||
[[παράγεται από::Βερυκοκκιά| ]] | [[παράγεται από::Βερυκοκκιά| ]] | ||
| + | [[κατάσ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:01, 25 Ιουνίου 2015
Συντήρηση
Τα φρέσκα βερύκοκκα είναι φθαρτοί καρποί, αλλά μπορεί να συντηρηθούν για 1-2 βδομάδες σε ψυκτικούς χώρους με 0oC και σχετική ατμοσφαιρική υγρασία 90%. Σαν πιο κατάλληλη θερμοκρασία ωρίμανσης θεωρείται εκείνη των 21oC.[1]
Αποξήρανση
Τα βερύκοκκα, που προορίζονται για αποξήρανση, πρέπει να ωριμάσουν καλά πάνω στο δένδρο, γιατί η απόδοση σε ξηρό προϊόν αυξάνει λόγω αύξησης της περιεκτικότητας των σακχάρων και η ποιότητα του βελτιώνεται, γιατί οι καρποί, όταν δεν έχουν ωριμάσει καλά και ξεραθούν δίνουν προϊόν συρρικνωμένο και μη καλού χρώματος. Μετά τη συλλογή τα βερίκοκκα μεταφέρονται στο εργοτάξιο επεξεργασίας και κόβονται στα δυο για να εξαχθεί ο πυρήνας. Η κοπή των καρπών γίνεται με το χέρι ή με μηχανικά μέσα. Στη συνεχεία τα δυο ήμισυ τοποθετούνται σε ξύλινους ταρσούς (διαστάσεων 1 X 2m και χωρητικότητας περίπου 20kg.) με την κοιλότητα του ημίσεος του καρπού προς τα πάνω και μεταφέρονται στο θειωτήριο. Η θείωση γίνεται με καλής ποιότητας θειάφι και αποσκοπεί στην αύξηση της περατότητας της σάρκας, ώστε η αφυδάτωση της να είναι ταχύτερη, στη λεύκανση της σάρκας, για να αποκτήσει ανοικτό χρώμα, και στην προφύλαξη των καρπών από προσβολές παθογόνων και εντόμων, γιατί το θειάφι δρα ως απολυμαντικό και εντομοδιωκτικό. Η διάρκεια της θείωσης εξαρτάται μερικώς απ' το μέγεθος των καρπών και της στεγανότητας του θειωτηρίου. Κατά περίπτωση, η διάρκεια της θείωσης κυμαίνεται από 2-4 ώρες. Κατά τη θείωση οι ατμοί του διοξειδίου του θείου πρέπει να εισχωρήσουν στη σάρκα μέχρι τα 2/3 του πάχους αυτής. Αυτό ελέγχεται με τομή στη σάρκα κάθετα προς την επιφάνεια του φλοιού. Η εισχώρηση του διοξειδίου του θείου σε βάθος -διακρίνεται από μια αμυδρά διαχωριστική γραμμή.
Μετά τη θείωση οι ταρσοί με τους καρπούς μεταφέρονται στο αλώνι για ξήρανση στον ήλιο. Η διάρκεια της ξήρανσης στον ήλιο εξαρτάται απ' τη θερμοκρασία και τη σχετική υγρασία του περιβάλλοντος. Συνήθως η διάρκεια της ξήρανσης κυμαίνεται από 2 έως 7 μέρες. Μετά την ξήρανση οι καρποί μεταφέρονται σε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους. Η καλή ξήρανση των βερύκοκκων ελέγχεται με τα εξής κριτήρια: συνεκτικότητα, μαλακότητα, μη αποκόλληση του φλοιού απ' τη σάρκα με ελαφρό τρίψιμο και την επαναφορά δείγματος ξηρανθεντων ημίσεων των καρπών στη φυσική τους κατάσταση, μετά από πίεση στην παλάμη και άνοιγμα αυτής. Η υγρασία του ξηραμένου προϊόντος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 18%. Η ξήρανση των βερύκοκκων μπορεί να γίνει και τεχνητά (τεχνητή αφυδάτωση) σε ειδικά αποξηραντήρια.[1]
Διαθρεπτική αξία
Πορτοκαλοκίτρινο φρούτο, ιδιαίτερα σαρκώδες, χυμώδες με πλούσια γλυκιά γεύση και σημαντικά οφέλη για την υγεία. Στην παραδοσιακή ιατρική το βασικό φαρμακευτικό τμήμα του ήταν ο πυρήνας του. Επίσης, θεωρείται πηγή ζωής και μακροζωίας ενώ ο Νομπελίστας Whipple, το 1934, χαρακτήρισε το βερύκοκκο ισάξιο του συκωτιού όσον αφορά την αναδημιουργία της αιμοσφαιρίνης. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη Α και περιέχει υδατάνθρακες, πεκτίνη, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, β-καροτένιο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, ενώ συνάμα αποτελεί κύρια πηγή κυτταρινών. Δεν περιέχει καθόλου χοληστερίνη και νάτριο.
Τα βερύκοκκα βρίσκονται ψηλά στη λίστα των φρούτων και λαχανικών που βοηθούν στην πρόληψη ορισμένων μορφών καρκίνου κυρίως του πνεύμονα και πιθανώς και του παγκρέατος οι οποίοι σχετίζονται με το κάπνισμα και οι όγκοι τους αντιμετωπίζονται εξαιρετικά δύσκολα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα βερύκοκκα, όπως και άλλα ανοιχτόχρωμα πορτοκαλί φρούτα ή λαχανικά, περιέχουν μεγάλες ποσότητες β-καροτένιου, μια μορφή βιταμίνης Α που στις εργαστηριακές δοκιμές αποδεικνύεται ισχυρή ενάντια στον καρκίνο του πνεύμονα και του δέρματος. Επίσης, το β-καροτένιο συντελεί στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσω της αύξησης της δραστικότητας των προστατευτικών φυσικών φονικών κυττάρων, τα οποία αποτελούν ένα ξεχωριστό πληθυσμό λεμφοκυττάρων που έχουν την ικανότητα να επιτίθενται σε κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιούς. Δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι το β-καροτένιο είναι το πιο διαδεδομένο καροτενοειδές που περιέχεται σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι φρούτα και λαχανικά με βαθύ κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα, όπως είναι τα βερίκοκα, το πεπόνι, η ντομάτα και τα καρότα. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα άτομα που τρώνε πολλά από τα παραπάνω φρούτα και λαχανικά παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά καρκίνου του πνεύμονα και του λάρυγγα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο βασικός προστατευτικός παράγοντας είναι το β-καροτένιο, αν και συνηγορούν στο ότι υπάρχουν και άλλοι άγνωστοι ακόμη παράγοντες στα βερύκοκκα και σε άλλες τροφές που συμβάλλουν θετικά. Σήμερα, τα βερίκοκα θεωρούνται τροφή ισχυρά προληπτική ενάντια στον καρκίνο και ιδανική για τους πρώην καπνιστές. Οι πλούσιες σε β-καροτένιο τροφές φαίνεται πως έχουν την ικανότητα να μειώνουν τις άδηλες καρκινικές συνέπειες του καπνίσματος.
Ακόμη, τα βερίκοκα ενδείκνυνται στην αναιμία, κυρίως λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο καθώς προάγουν την αιμοποίηση. Επίσης, είναι πολύτιμα και σε αυτούς που παρακολουθούν μια δίαιτα αδυνατίσματος, γιατί οι υδατάνθρακες, που περιέχουν, ικανοποιούν την αίσθηση του γλυκού, χωρίς να προσδίδουν πολλές θερμίδες. Γενικά είναι πολύ εύπεπτα και θρεπτικά καθώς συνιστώνται για παιδιά που παρουσιάζουν καθυστερημένη ανάπτυξη αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Χρησιμοποιείται φρέσκο για τη θεραπεία της διάρροιας, λόγω της στυπτικής του δράσης, αντιθέτως χρησιμοποιείται αποξηραμένο για τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας.[2]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- ↑ Βερίκοκο: Σύμμαχος στη δίαιτα, του Βαραγιάννη Παναγιώτη, Κλινικού Διαιτολόγου-Διατροφολόγου.
