Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εχθρός λιναριού - Οροβάγχη"

Τελευταία αναθεώρηση της 09:06, 1 Ιουνίου 2015

Ένας απ' τους εχθρούς του λιναριού είναι είδη του γένους Orobanche spp., είναι υποχρεωτικά φανερόγαμα παράσιτα και ανήκουν στην οικογένεια Orobanchaceae. Υπάρχουν περίπου 150 είδη και 17 γένη. Είναι ποώδη δικοτυλήδονα φυτά χωρίς χλωροφύλλη. Τα είδη της Οροβάγχης παράγουν μεγάλο αριθμό μικρού μεγέθους σπόρους που εύκολα διασπείρονται και μολύνουν τα συγκομιζόμενα προϊόντα και τους αγρούς. Επίσης τα είδη του γένους Orobanche είναι παράσιτα χωρίς εξειδίκευση ξενιστή και προσβάλλουν πολλά καλλιεργούμενα φυτά.

Οι συνήθεις ξενιστές ανήκουν στις οικογένεις Solanaceae και Fabaceae. Γενικά οι μεσογειακές χώρες θεωρούνται ως περιοχές προέλευσης του παράσιτου. Η οροβάγχη είναι παράσιτο με παγκόσμια εξάπλωση σε εύρος κλιματικών συνθηκών, εκτός από την Orobanche crenata η οποία εντοπίζεται σε μεσογειακές χώρες, Μέση Ανατολή και Ανατολική Αφρική. Οι ζημιές που προκαλούνται στην παραγωγή των καλλιεργειών που προσβάλλονται από τα είδη της οροβάγχης κυμαίνεται σε ποσοστό από 5 μέχρι και 100% (με μέσο όρο 34%).

Βιολογία της Orobanche crenata

Η σχέση ξενιστού-Orobanche crenata είναι υψηλής εκλεκτικότητας. Το παράσιτο παράγει 5000 σπόρους/ κάψα και το κάθε φυτό μπορεί να παράγει περισσότερες από 100 κάψες. Οι σπόροι μπορεί να διατηρήσουν τη ζωτικότητα τους στο έδαφος μέχρι και 10 χρόνια. Η επίδραση στο φυτό-ξενιστή γίνεται εμφανής όταν το παράσιτο εμφανίζεται πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Για την ολοκλήρωση του βιολογικού κύκλου του παρασίτου απαιτούνται 3-5 μήνες. Η υπόγεια όμως φάση του παράσιτου διαρκεί 30-100 ημέρες, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Για την βλάστηση των σπόρων απαιτείται η έκθεση τους σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και υγρασίας για αρκετές ημέρες, σε συνδυασμό με την παρουσία ειδικών χημικών ενώσεων εξωγενούς προέλευσης.

Μέθοδοι αντιμετώπισης οροβάγχης

Οι προτεινόμενες μέθοδοι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν προληπτικά, καλλιεργητικά φυσικά, χημικά βιολογικά μέτρα. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η πρόληψη με τη χρήση μη μολυσμένου σπόρου. Η προμήθεια εγγυημένου σπόρου, επιτόπιοι έλεγχοι αγρών και ενημέρωση των παραγωγών συμπεριλαμβάνονται στα προληπτικά μέτρα. Επίσης η εφαρμογή ζιζανιοκτόνων στα φυτά της καλλιέργειας που παραμένουν στο χωράφι και η χρήση χημικών ενώσεων που διεγείρουν το φύτρωμα των σπόρων της οροβάγχης ^[1] συμβάλλουν στη μείωση του μολύσματος και κατά συνέπεια μπορεί να θεωρηθούν ως προληπτικά μέτρα. Τα καλλιεργητικά μέτρα που έχουν προταθεί συμπεριλαμβάνουν βαθύ όργωμα, σπορά της καλλιέργειας σε εποχή μη-ευνοϊκή για το παράσιτο, αμειψισπορά, χρήση φυτών-παγίδων, εφαρμογή λιπασμάτων που δεν ευνοούν το παράσιτο, κατάκλυση του εδάφους για εβδομάδες.

Τα χημικά μέσα που επιτυχώς έχουν χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της οροβάγχης είναι ζιζανιοκτόνα που πρέπει πάντα να εφαρμόζονται μεταφυτρωτικά για το παράσιτο. Οι παράμετροι που καθορίζουν τη χρήση ζιζανιοκτόνων είναι το επίπεδο εκλεκτικότητας σε επίπεδο φυτού και το κρίσιμο του χρόνου εφαρμογής. Το glyphosate είναι το πιο αποτελεσματικό ζιζανιοκτόνο για την αντιμετώπιση της Orobanche crenata στα κουκιά και χρησιμοποιείται στη πράξη. Άλλα ζιζανιοκτόνα που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά εναντίον διαφόρων ειδών οροβάγχης ανήκουν στην κατηγορία των σουλφονουριών και ιμιδαζολινών.

Η αντιμετώπιση της οροβάγχης με βιολογικά μέσα σχετίζεται με την εφαρμογή ζωντανών οργανισμών (έντομα, μικροοργανισμοί, μύκητες) για τον περιορισμό του πληθυσμού του παρασίτου. Ανάμεσα στους οργανισμούς με προοπτική χρήσης ως βιολογικά παρασκευάσματα συμπεριλαμβάνονται περίπου 30 είδη μυκήτων με εξέχουσα θέση στελέχη ειδών του γένους Fusarium όπως το Fusarium oxysporum και το Fusarium arthosporiodes τα οποία προσβάλλουν αρκετά είδη οροβάγχης. Εκτός από τη χρήση των παθογόνων μυκήτων της οροβάγχης, η διερεύνηση της δραστικότητας των μεταβολιτών που παράγονται από τους μύκητες αυτούς παρουσιάζει ενδιαφέρον. Στελέχη του Fusarium oxysporum παράγουν ένα μεγάλο αριθμό βιοδραστικών μεταβολιτών όπως fusaric acid, fumonisins, beauvericin, enniatin, monilifromin, trichothecenes. Κατά συνέπεια μεταβολίτες με φυτοτοξική δράση στην οροβάγχη μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως χημικά πρότυπα για την ανάπτυξη νέων ζιζανιοκτόνων αποτελεσματικά εναντίον του παρασίτου. Επίσης η μελέτη του τρόπου δράσης σε υποκυτταρικό επίπεδο μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων βιοχημικών στόχων, τομέας σημαντικός για ανάπτυξη νέων ζιζανιοκτόνων. Λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα του παρασιτισμού ανωτέρων φυτών από την οροβάγχη που είναι και αυτή ανώτερο (δικότυλο) φυτό, η επιλογή κατάλληλης μεθόδου ή βιοδοκιμής αξιολόγησης της εκλεκτικής βιοδραστικότητας χημικών ενώσεων είναι σημαντική παράμετρος για αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Μεταξύ των μεθόδων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε τέτοιου είδους πειραματισμό συμπεριλαμβάνονται: Βιοδοκιμή βλάστησης σπόρων, βιοδοκιμή σε φύλλα με έκθεση των φύλλων σε χημικές ενώσεις μετά από πρόκληση πληγής, βιοδοκιμή με τη χρήση ιστοκαλλιεργειών της οροβάγχης αλλά και πρωτόκολλα πειραματισμού στο χωράφι.

Βιβλιογραφία

1. ↑ "Αξιολόγηση βιοδραστικότητας φυτοτοξινών από παθογόνους μύκητες της Orobanche spp", διδακτορική διατριβή του Christopher Suh, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα Μάρτιος 2011