Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ευαισθησία ποικιλιών"
Από GAIApedia
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Για ποιους λόγους μερικές ποικιλίες αραιώνονται ευκολότερα με [[Χρησιμοποιούμενες χημικές ουσίες|χημικές ουσίες]] απ' ότι άλλες, δεν έχει διερευνηθεί συστηματικά μέχρι σήμερα. Η ευκολία ή δυσκολία του [[Αραίωμα καρπών|αραιώματος]] πρέπει να οφείλεται σε διαφορές ποικιλιών, όπως 1) στο πάχος της εφυμενίδας και την πυκνότητα των στοματίων που ρυθμίζουν το ρυθμό απορρόφησης δια των [[Φύλλα|φύλλων]] και [[Καρποί|καρπών]], 2) στη διατήρηση του νερού από τα φύλλα (στη [[Ροδακινιά|ροδακινιά]] οι αδένες εκκρίνουν ουσίες, που μεταβάλλουν την επιφανειακή τάση του [[Άρδευση ροδακινιάς|νερού]] | + | Για ποιους λόγους μερικές ποικιλίες αραιώνονται ευκολότερα με [[Χρησιμοποιούμενες χημικές ουσίες|χημικές ουσίες]] απ' ότι άλλες, δεν έχει διερευνηθεί συστηματικά μέχρι σήμερα. Η ευκολία ή δυσκολία του [[Αραίωμα καρπών|αραιώματος]] πρέπει να οφείλεται σε διαφορές ποικιλιών, όπως 1) στο πάχος της εφυμενίδας και την πυκνότητα των στοματίων που ρυθμίζουν το ρυθμό απορρόφησης δια των [[Φύλλα|φύλλων]] και [[Καρποί|καρπών]], 2) στη διατήρηση του νερού από τα φύλλα (στη [[Ροδακινιά|ροδακινιά]] οι αδένες εκκρίνουν ουσίες, που μεταβάλλουν την επιφανειακή τάση του [[Άρδευση ροδακινιάς|νερού]] και οι σταγόνες από τη διαβροχή δεν προσκολλώνται στα φύλλα και τους [[Ροδάκινο|καρπούς]]). |
Αναθεώρηση της 09:40, 22 Μαρτίου 2017
Για ποιους λόγους μερικές ποικιλίες αραιώνονται ευκολότερα με χημικές ουσίες απ' ότι άλλες, δεν έχει διερευνηθεί συστηματικά μέχρι σήμερα. Η ευκολία ή δυσκολία του αραιώματος πρέπει να οφείλεται σε διαφορές ποικιλιών, όπως 1) στο πάχος της εφυμενίδας και την πυκνότητα των στοματίων που ρυθμίζουν το ρυθμό απορρόφησης δια των φύλλων και καρπών, 2) στη διατήρηση του νερού από τα φύλλα (στη ροδακινιά οι αδένες εκκρίνουν ουσίες, που μεταβάλλουν την επιφανειακή τάση του νερού και οι σταγόνες από τη διαβροχή δεν προσκολλώνται στα φύλλα και τους καρπούς).
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
