Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφοκλιματικές συνθήκες έρποντος τριφυλλιού"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του [[Έρπον τριφύλλι φυτό |έρποντος τριφυλλιού]] έχουν οι υγρές και δροσερές περιοχές, στις οποίες η ανάπτυξή του είναι συνεχής. Στις θερμές περιοχές με περιορισμένη υγρασία, η εντονότερη ανάπτυξη του γίνεται κατά τις δροσερές εποχές του έτους. Σε συνθήκες ξηρασίας τα φυτά μειώνουν το μέγεθος των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά έρποντος τριφυλλιού |φύλλων και των υπολοίπων οργάνων]] και η ανάπτυξή τους επιβραδύνεται. Εάν η υγρασία του εδάφους είναι πολύ μικρή το υπέργειο τμήμα ξηραίνεται και τα φυτά πέφτουν σε λήθαργο. Σε αυτές τις περιοχές οι στόλωνες που παράγονται το ένα έτος, συνήθως πεθαίνουν το καλοκαίρι του επόμενου έτους. Έτσι ο πολυετής χαρακτήρας του φυτού είναι το αποτέλεσμα παραγωγής νέων στολώνων παρά μακροζωίας επιμέρους μερών του φυτού. Αντέχει αρκετά στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και έρευνες έδειξαν ότι μεγαλύτερη ευαισθησία παρουσιάζουν οι παλαιότερες [[Καλλιέργεια έρποντος τριφυλλιού |φυτείες]] σε σχέση με τις νεότερες. | Ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του [[Έρπον τριφύλλι φυτό |έρποντος τριφυλλιού]] έχουν οι υγρές και δροσερές περιοχές, στις οποίες η ανάπτυξή του είναι συνεχής. Στις θερμές περιοχές με περιορισμένη υγρασία, η εντονότερη ανάπτυξη του γίνεται κατά τις δροσερές εποχές του έτους. Σε συνθήκες ξηρασίας τα φυτά μειώνουν το μέγεθος των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά έρποντος τριφυλλιού |φύλλων και των υπολοίπων οργάνων]] και η ανάπτυξή τους επιβραδύνεται. Εάν η υγρασία του εδάφους είναι πολύ μικρή το υπέργειο τμήμα ξηραίνεται και τα φυτά πέφτουν σε λήθαργο. Σε αυτές τις περιοχές οι στόλωνες που παράγονται το ένα έτος, συνήθως πεθαίνουν το καλοκαίρι του επόμενου έτους. Έτσι ο πολυετής χαρακτήρας του φυτού είναι το αποτέλεσμα παραγωγής νέων στολώνων παρά μακροζωίας επιμέρους μερών του φυτού. Αντέχει αρκετά στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και έρευνες έδειξαν ότι μεγαλύτερη ευαισθησία παρουσιάζουν οι παλαιότερες [[Καλλιέργεια έρποντος τριφυλλιού |φυτείες]] σε σχέση με τις νεότερες. | ||
| − | Το έρπον τριφύλλι προσαρμόζεται σε μεγάλη [[τύποι εδαφών |ποικιλία εδαφών]]. Καλύτερα θεωρούνται τα [[αργιλώδη εδάφη |αργιλώδη]] ή [[πηλώδη εδάφη |πηλώδη]], πλούσια σε [[ασβέστιο]], [[φωσφόρο]] και [[κάλιο]], εδάφη. Παρουσιάζει μεγαλύτερη αντοχή στην οξύτητα του εδάφους σε σύγκριση με τη [[μηδική φυτό |μηδική]], η προσθήκη όμως ασβεστίου στα όξινα εδάφη αυξάνει την παραγωγή [[Έρπον τριφύλλι προϊόν |χόρτου]] και την επιβίωση των φυτών. Καταλληλότερο pH θεωρείται το 6,0-6,5. | + | Το έρπον τριφύλλι προσαρμόζεται σε μεγάλη [[τύποι εδαφών |ποικιλία εδαφών]]. Καλύτερα θεωρούνται τα [[αργιλώδη εδάφη |αργιλώδη]] ή [[πηλώδη εδάφη |πηλώδη]], πλούσια σε [[ασβέστιο]], [[φώσφορος |φωσφόρο]] και [[κάλιο]], εδάφη. Παρουσιάζει μεγαλύτερη αντοχή στην οξύτητα του εδάφους σε σύγκριση με τη [[μηδική φυτό |μηδική]], η προσθήκη όμως ασβεστίου στα όξινα εδάφη αυξάνει την παραγωγή [[Έρπον τριφύλλι προϊόν |χόρτου]] και την επιβίωση των φυτών. Καταλληλότερο pH θεωρείται το 6,0-6,5. |
[[ευδοκιμεί σε τύπο εδάφους::Αργιλώδη εδάφη| ]] | [[ευδοκιμεί σε τύπο εδάφους::Αργιλώδη εδάφη| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:50, 3 Οκτωβρίου 2013
Ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του έρποντος τριφυλλιού έχουν οι υγρές και δροσερές περιοχές, στις οποίες η ανάπτυξή του είναι συνεχής. Στις θερμές περιοχές με περιορισμένη υγρασία, η εντονότερη ανάπτυξη του γίνεται κατά τις δροσερές εποχές του έτους. Σε συνθήκες ξηρασίας τα φυτά μειώνουν το μέγεθος των φύλλων και των υπολοίπων οργάνων και η ανάπτυξή τους επιβραδύνεται. Εάν η υγρασία του εδάφους είναι πολύ μικρή το υπέργειο τμήμα ξηραίνεται και τα φυτά πέφτουν σε λήθαργο. Σε αυτές τις περιοχές οι στόλωνες που παράγονται το ένα έτος, συνήθως πεθαίνουν το καλοκαίρι του επόμενου έτους. Έτσι ο πολυετής χαρακτήρας του φυτού είναι το αποτέλεσμα παραγωγής νέων στολώνων παρά μακροζωίας επιμέρους μερών του φυτού. Αντέχει αρκετά στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και έρευνες έδειξαν ότι μεγαλύτερη ευαισθησία παρουσιάζουν οι παλαιότερες φυτείες σε σχέση με τις νεότερες.
Το έρπον τριφύλλι προσαρμόζεται σε μεγάλη ποικιλία εδαφών. Καλύτερα θεωρούνται τα αργιλώδη ή πηλώδη, πλούσια σε ασβέστιο, φωσφόρο και κάλιο, εδάφη. Παρουσιάζει μεγαλύτερη αντοχή στην οξύτητα του εδάφους σε σύγκριση με τη μηδική, η προσθήκη όμως ασβεστίου στα όξινα εδάφη αυξάνει την παραγωγή χόρτου και την επιβίωση των φυτών. Καταλληλότερο pH θεωρείται το 6,0-6,5.
