Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εχθρός πυρηνόκαρπων Ανάρσια"

Τελευταία αναθεώρηση της 13:36, 30 Νοεμβρίου 2017

Προσβολή ροδακινιάς από αναρσία

Προσβολή καρπού ροδακινιάς από αναρσία

Η ανάρσια (Anarsia lineatella) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εχθρούς των πυρηνόκαρπων. Η ροδακινιά αποτελεί τον κυριότερο ξενιστή της. Προσβάλλει όμως επίσης την βερυκοκκιά, τη δαμασκηνιά και την αμυγδαλιά.

Στη ροδακινιά ζημιώνει τους νεαρούς βλαστούς, όπου ορύσσει στοές (γι’ αυτό και λέγεται και βλαστορύκτης της ροδακινιάς). Οι βλαστικές κορυφές λυγίζουν και καταστρέφονται. Στους νεαρούς καρπούς προκαλεί επιφανειακά φαγώματα, ενώ στους ανεπτυγμένους, κοντά στην ωρίμανση εισέρχεται στο εσωτερικό και τρέφεται από τη σάρκα.

Διαχειμάζει ως προνύμφη δεύτερης ηλικίας σε κατάλληλες κρύπτες που σκάβει μέσα στο φλοιό ή κατασκευάζει στους νεαρούς βλαστούς. Στο τέλος του χειμώνα ξεκινάει τη διατροφική της δραστηριότητα, εις βάρος των οφθαλμών, ανθέων και στη συνέχεια των μικρών καρπών και βλαστών. Στα τέλη Απριλίου-αρχές Μαϊου πραγματοποιείται η χρυσαλλίδωση μέσα σε ένα αραιό βομβύκιο, το οποίο κατασκευάζει σε προστατευμένα σημεία επάνω στο φυτό και στο έδαφος.

Στη διάρκεια του έτους συμπληρώνονται 2-3 γενεές με τη μέγιστη παρουσία ακμαίων τέλη Μαϊου, Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Η ανάπτυξη των προνυμφών της πρώτης γενεάς γίνεται εις βάρος των βλαστών και των μικρών καρπών στη φάση της αύξησης. Οι προνύμφες της δεύτερης γενεάς αναπτύσσονται κυρίως εις βάρος των καρπών. Τα ωά της τρίτης γενεάς εκκολάπτονται κυρίως το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και οι προνύμφες κατασκευάζουν το καταφύγιο, όπου θα διαχειμάσουν, αφού πρώτα ολοκληρώσουν την πρώτη έκδυση. Το ακμαίο είναι μικρή πεταλούδα (μικρολεπιδόπτερο). Οι πρόσθιες πτέρυγες είναι λογχοειδείς, χρώματος γκρίζου με μικρές μαύρες κηλίδες. Οι οπίσθιες είναι πιο ανοιχτόχρωμες. Τα άτομα που προέρχονται από προνύμφες που έχουν τραφεί από βλαστούς παρουσιάζουν συνήθως, μικρότερες διαστάσεις σε σχέση με εκείνα, που στο στάδιο της προνύμφης, αναπτύχθηκαν στους καρπούς της ροδακινιάς. Όταν το έντομο αναπαύεται, κρατά τις πτέρυγες ακουμπισμένες κατά μήκος του σώματος, προσλαμβάνοντας μια χαρακτηριστική μορφή.

Τα ωα είναι αρχικά λευκά, λαμπερά και αργότερα αποκτούν κίτρινο-πορτοκαλί χρώμα. Στην προνύμφη, η κεφαλή, η προθωρακική πλάκα, η εδρική πλάκα και οι πόδες, έχουν χρώμα καφέ σκούρο. Τα θωρακικά και κοιλιακά τμήματα έχουν χρώμα καστανοκόκκινο με τις πλευρές πιο ανοιχτόχρωμες. Οι μεμβράνες που βρίσκονται ανάμεσα στα τμήματα έχουν χρώμα καστανό ανοιχτό ή ρόδινο, γι’ αυτό η προνύμφη, ειδικά όταν κινείται, προσλαμβάνει το χρώμα της ζέβρας. Η χρυσαλλίδα έχει χρώμα καστανό περισσότερο ή λιγότερο σκούρο. Διαθέτει στην άκρη της κοιλίας, άγκιστρα (σκληρές αγκυλωτές τρίχες) με τα οποία συγκρατείται από το αραιό πλέγμα του βομβυκίου.

Ο προσδιορισμός του κατάλληλου χρόνου επέμβασης γίνεται με την χρήση φερομονικών παγίδων. Για την αντιμετώπισή του, χρησιμοποιείται η οικολογική μέθοδος κομφούζιο, καθώς και οι χημικές επεμβάσεις. Το κριτήριο επιλογής του φυτοπροστατευτικού μέσου που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από το βλαστικό στάδιο της καλλιέργειας, το στάδιο του εντόμου, την αποτελεσματικότητα του μέσου, την υπολειμματική του διάρκεια και τον τύπο σκευάσματος (formulation). Υπάρχουν πολλές δραστικές ουσίες που είναι κατάλληλες για την καταπολέμηση του εντόμου.Για την χημική αντιμετώπιση χρησιμοποιείται κυρίως πυρεθρινοειδές εντομοκτόνο επαφής και στομάχου για την αντιμετώπιση μυζητικών και μασητικών εντόμων. Τα φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν υπάρχουν στον κατάλογο φυτοπροστατευτικών προϊόντων κατά καλλιέργεια και εχθρό του ΥΠΑΑΤ.