Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Επίδραση αερισμού"
| (4 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η χρήση βαριών μηχανημάτων και η επί μακρό χρονικό διάστημα κατάκλυση του [[Εδαφολογία|εδάφους]] με νερό, επιδρούν δυσμενώς στο βαθμό αερισμού του εδάφους. Στη σύγχρονη γεωργική παραγωγή, η χρήση βαριών μηχανημάτων που είναι τόσο συνηθισμένη, περιορίζει την παρουσία Ο<sub>2</sub> στο έδαφος, λόγω της σχεδόν μόνιμης συμπίεσης του, η οποία έχει ως συνέπεια τη μείωση του πορώδους (κενού χώρου) του εδάφους και ως εκ τούτου την μείωση της δυνατότητας αερισμού. Δηλαδή την μερική αναστολή της κυκλοφορίας του αέρα στο έδαφος. | Η χρήση βαριών μηχανημάτων και η επί μακρό χρονικό διάστημα κατάκλυση του [[Εδαφολογία|εδάφους]] με νερό, επιδρούν δυσμενώς στο βαθμό αερισμού του εδάφους. Στη σύγχρονη γεωργική παραγωγή, η χρήση βαριών μηχανημάτων που είναι τόσο συνηθισμένη, περιορίζει την παρουσία Ο<sub>2</sub> στο έδαφος, λόγω της σχεδόν μόνιμης συμπίεσης του, η οποία έχει ως συνέπεια τη μείωση του πορώδους (κενού χώρου) του εδάφους και ως εκ τούτου την μείωση της δυνατότητας αερισμού. Δηλαδή την μερική αναστολή της κυκλοφορίας του αέρα στο έδαφος. | ||
| + | |||
Το γεγονός αυτό επιδρά δυσμενώς στην ανάπτυξη των ριζών και στην προσροφητική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα των [[Κατάλογος φυτών|φυτών]]. | Το γεγονός αυτό επιδρά δυσμενώς στην ανάπτυξη των ριζών και στην προσροφητική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα των [[Κατάλογος φυτών|φυτών]]. | ||
| − | Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις επιπτώσεις της συμπίεσης του εδάφους στα φυτά, με τις αντίστοιχες της κατάκλυσης του με νερό, όπου το κοινό χαρακτηριστικό είναι η μείωση του Ο<sub>2</sub> | + | Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις επιπτώσεις της συμπίεσης του εδάφους στα φυτά, με τις αντίστοιχες της κατάκλυσης του με νερό, όπου το κοινό χαρακτηριστικό είναι η μείωση του Ο<sub>2</sub> και η συνέπεια αυτού πρόκληση της ανοξίας στα φυτά. |
| − | + | Βεβαίως, στη δεύτερη περίπτωση η ανοξία είναι πολύ πιο έντονη δεδομένου ότι η συνεχής παρουσία του νερού στο έδαφος εκτοπίζει σχεδόν καθ' ολοκληρία τον αέρα και το Ο<sub>2</sub>. Η συμπίεση όμως δημιουργεί και άλλα προβλήματα, όπως αυτό της καταστροφής της δομής του εδάφους, γεγονός που ενεργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και στην περαιτέρω επέκταση του στη ριζόσφαιρα. Τούτο βεβαίως μειώνει τη δυνατότητα πρόσληψης των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] από τις ρίζες, με συνέπεια τη μειωμένη περιεκτικότητα τους στα φύλλα και ασφαλώς τις μειωμένες αποδόσεις. Σύμφωνα με τους Mills and Benton Jones Jr (1996) η περιεκτικότητα των φύλλων του [[Αραβόσιτος φυτό|καλαμποκιού]] σε [[Φώσφορος|φώσφορο]] μειώθηκε από 0,59% σε 0,36% της ξηράς ουσίας, με την αύξηση της φαινόμενης πυκνότητας του εδάφους (ΦΕΒ) από 1.30 σε 1,99 g/cm<sup>3</sup> λόγω της συμπίεσης και της καταστροφής της δομής του.<ref name="Επίδραση αερισμού"/> | |
| − | + | ||
| − | <ref name="Επίδραση αερισμού"/> | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:43, 5 Μαΐου 2016
Η χρήση βαριών μηχανημάτων και η επί μακρό χρονικό διάστημα κατάκλυση του εδάφους με νερό, επιδρούν δυσμενώς στο βαθμό αερισμού του εδάφους. Στη σύγχρονη γεωργική παραγωγή, η χρήση βαριών μηχανημάτων που είναι τόσο συνηθισμένη, περιορίζει την παρουσία Ο2 στο έδαφος, λόγω της σχεδόν μόνιμης συμπίεσης του, η οποία έχει ως συνέπεια τη μείωση του πορώδους (κενού χώρου) του εδάφους και ως εκ τούτου την μείωση της δυνατότητας αερισμού. Δηλαδή την μερική αναστολή της κυκλοφορίας του αέρα στο έδαφος.
Το γεγονός αυτό επιδρά δυσμενώς στην ανάπτυξη των ριζών και στην προσροφητική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα των φυτών. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις επιπτώσεις της συμπίεσης του εδάφους στα φυτά, με τις αντίστοιχες της κατάκλυσης του με νερό, όπου το κοινό χαρακτηριστικό είναι η μείωση του Ο2 και η συνέπεια αυτού πρόκληση της ανοξίας στα φυτά. Βεβαίως, στη δεύτερη περίπτωση η ανοξία είναι πολύ πιο έντονη δεδομένου ότι η συνεχής παρουσία του νερού στο έδαφος εκτοπίζει σχεδόν καθ' ολοκληρία τον αέρα και το Ο2. Η συμπίεση όμως δημιουργεί και άλλα προβλήματα, όπως αυτό της καταστροφής της δομής του εδάφους, γεγονός που ενεργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και στην περαιτέρω επέκταση του στη ριζόσφαιρα. Τούτο βεβαίως μειώνει τη δυνατότητα πρόσληψης των θρεπτικών από τις ρίζες, με συνέπεια τη μειωμένη περιεκτικότητα τους στα φύλλα και ασφαλώς τις μειωμένες αποδόσεις. Σύμφωνα με τους Mills and Benton Jones Jr (1996) η περιεκτικότητα των φύλλων του καλαμποκιού σε φώσφορο μειώθηκε από 0,59% σε 0,36% της ξηράς ουσίας, με την αύξηση της φαινόμενης πυκνότητας του εδάφους (ΦΕΒ) από 1.30 σε 1,99 g/cm3 λόγω της συμπίεσης και της καταστροφής της δομής του.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003.
