Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ηλιακή ακτινοβολία και γήινο περιβάλλον"
(Νέα σελίδα με '<ref name="Ηλιακή ακτινοβολία και γήινο περιβάλλον"/> ==Βιβλιογραφία== <references> <ref name="Ηλιακή ακτιν...') |
|||
| (14 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | <ref name="Ηλιακή ακτινοβολία και γήινο περιβάλλον"/> | + | Ο ήλιος αποτελεί την πηγή της [[Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα|ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας]] η οποία με μορφή ΕΜR τροφοδοτεί τη γη με φώς και θερμότητα χρήσιμα για τη ζωή στον πλανήτη μας. Η σημαντικότερη και η πιο καθοριστική ιδιότητα του ηλίου, ως πηγή ακτινοβολίας είναι η θερμοκρασία που επικρατεί στην επιφάνειά του, η οποία σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές είναι 5.727<sup>o</sup>C. |
| + | |||
| + | Η ΕMR που εκπέμπεται από τον ήλιο φθάνει στην επιφάνεια της γής από την οποία στη συνέχεια και επαναεκπέμπεται οπότε και ανιχνεύεται από τους αισθητήρες. Έτσι, η [[Νόμοι ακτινοβολίας|ακτινοβολία]] περνάει δυο φορές μέσα από την ατμόσφαιρα. Το 50% της [[Ηλιακή ακτινοβολία και γήινο περιβάλλον|ηλιακής ακτινοβολίας]] διέρχεται την ατμόσφαιρα και απορροφάται με διαφορετικό βαθμό από τα αντικείμενα της γήινης επιφάνειας. Το μεγαλύτερο μέρος της απορροφούμενης ακτινοβολίας μετατρέπεται σε χαμηλής θερμοκρασίας θερμική ενέργεια (θερμότητα), η οποία στη συνέχεια αποδίδεται πίσω στην ατμόσφαιρα ως ακτινοβολία σε θερμικά υπέρυθρα μήκη κύματος μεταξύ 4.00 και 25.00 μm, με ένα μέγιστο στα 9.70μm. Tο μέγιστο της ηλιακής ακτινοβολίας απαντά σε μήκος κύματος γύρω στα 0,48 μm.<ref name="Ηλιακή ακτινοβολία και γήινο περιβάλλον"/> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:20, 28 Μαρτίου 2016
Ο ήλιος αποτελεί την πηγή της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας η οποία με μορφή ΕΜR τροφοδοτεί τη γη με φώς και θερμότητα χρήσιμα για τη ζωή στον πλανήτη μας. Η σημαντικότερη και η πιο καθοριστική ιδιότητα του ηλίου, ως πηγή ακτινοβολίας είναι η θερμοκρασία που επικρατεί στην επιφάνειά του, η οποία σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές είναι 5.727oC.
Η ΕMR που εκπέμπεται από τον ήλιο φθάνει στην επιφάνεια της γής από την οποία στη συνέχεια και επαναεκπέμπεται οπότε και ανιχνεύεται από τους αισθητήρες. Έτσι, η ακτινοβολία περνάει δυο φορές μέσα από την ατμόσφαιρα. Το 50% της ηλιακής ακτινοβολίας διέρχεται την ατμόσφαιρα και απορροφάται με διαφορετικό βαθμό από τα αντικείμενα της γήινης επιφάνειας. Το μεγαλύτερο μέρος της απορροφούμενης ακτινοβολίας μετατρέπεται σε χαμηλής θερμοκρασίας θερμική ενέργεια (θερμότητα), η οποία στη συνέχεια αποδίδεται πίσω στην ατμόσφαιρα ως ακτινοβολία σε θερμικά υπέρυθρα μήκη κύματος μεταξύ 4.00 και 25.00 μm, με ένα μέγιστο στα 9.70μm. Tο μέγιστο της ηλιακής ακτινοβολίας απαντά σε μήκος κύματος γύρω στα 0,48 μm.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Τηλεπισκόπηση - Εφαρμογές στις γεωεπιστήμες, των Μιγκίρου Γ., Παυλόπουλου Α., Παρχαρίδη Ι., Γατσή Ι., Ψωμιάδη Ε., Εργαστήριο Ορυκτολογίας - Γεωλογίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αθήνα 2003.
