Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αλληλεπιδράσεις σιδήρου"
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο [[ | + | Ο [[σίδηρος]] αλληλεπιδρά ανταγωνιστικά με το [[άζωτο]]. Εφαρμογή υψηλών δόσεων αζώτου προκαλεί έλλειψη σιδήρου. Η ανταγωνιστική αυτή σχέση, θα πρέπει μάλλον να αποδοθεί στο φαινόμενο της αραίωσης, το οποίο ως γνωστόν προκαλείται από την επίδραση του αζώτου στην παραγωγή φυτομάζας (βιομάζας), εξ' αιτίας της οποίας αραιώνεται ο σίδηρος και ενδεχομένως και άλλα στοιχεία, μέσα στη [[Βιομάζα και εφαρμογές της |βιομάζα]] του φυτού. Η αύξηση του pH που προκαλείται με την προσθήκη υλικών ασβέστωσης, μπορεί ωσαύτως να προκαλέσει μείωση της περιεκτικότητας του σιδήρου στο φυτό. Εξάλλου, υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης [[Φώσφορος |φωσφόρου]] στα φυτά μπορεί να συμβάλλουν στη μείωση της περιεκτικότητας του σιδήρου στους ιστούς συνέπεια μείωσης της διαθεσιμότητας του στοιχείου αυτού στο φυτό. Επίσης και αλληληεπιδράσεις FexB, FexMn και FexCu είναι ωσαύτως ανταγωνιστικές. Η άριστη αναλογία P:Fe στα φύλλα φαίνεται να είναι 29:1. Όσον αφορά στη σχέση FexK, αυτή είναι μάλλον συνεργιστική και τούτο διότι το [[κάλιο]] γενικά αυξάνει τη διαλυτότητα του σιδήρου στο [[κατάλογος φυτών |φυτό]] και έμμεσα το ρυθμό πρόσληψης του. Επίσης και η σχέση CIxFe είναι συνεργιστική δεδομένου ότι το CI ευνοεί την πρόσληψη του Fe.<ref name="Αλληλεπιδράσεις σιδήρου"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Αλληλεπιδράσεις σιδήρου"> Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003</ref> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
</references> | </references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:29, 30 Σεπτεμβρίου 2016
Ο σίδηρος αλληλεπιδρά ανταγωνιστικά με το άζωτο. Εφαρμογή υψηλών δόσεων αζώτου προκαλεί έλλειψη σιδήρου. Η ανταγωνιστική αυτή σχέση, θα πρέπει μάλλον να αποδοθεί στο φαινόμενο της αραίωσης, το οποίο ως γνωστόν προκαλείται από την επίδραση του αζώτου στην παραγωγή φυτομάζας (βιομάζας), εξ' αιτίας της οποίας αραιώνεται ο σίδηρος και ενδεχομένως και άλλα στοιχεία, μέσα στη βιομάζα του φυτού. Η αύξηση του pH που προκαλείται με την προσθήκη υλικών ασβέστωσης, μπορεί ωσαύτως να προκαλέσει μείωση της περιεκτικότητας του σιδήρου στο φυτό. Εξάλλου, υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης φωσφόρου στα φυτά μπορεί να συμβάλλουν στη μείωση της περιεκτικότητας του σιδήρου στους ιστούς συνέπεια μείωσης της διαθεσιμότητας του στοιχείου αυτού στο φυτό. Επίσης και αλληληεπιδράσεις FexB, FexMn και FexCu είναι ωσαύτως ανταγωνιστικές. Η άριστη αναλογία P:Fe στα φύλλα φαίνεται να είναι 29:1. Όσον αφορά στη σχέση FexK, αυτή είναι μάλλον συνεργιστική και τούτο διότι το κάλιο γενικά αυξάνει τη διαλυτότητα του σιδήρου στο φυτό και έμμεσα το ρυθμό πρόσληψης του. Επίσης και η σχέση CIxFe είναι συνεργιστική δεδομένου ότι το CI ευνοεί την πρόσληψη του Fe.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003
