Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια πεκάν"
(→Σχετικές σελίδες) |
|||
| Γραμμή 55: | Γραμμή 55: | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
{{Δείκτης στατιστικών καλλιέργειας|Cult_ID=21}} | {{Δείκτης στατιστικών καλλιέργειας|Cult_ID=21}} | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:41, 23 Ιουνίου 2015
Περιεχόμενα
Εγκατάσταση
Το έδαφος που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση ενός πεκανεώνα, οργώνεται πριν από τη φύτευση σε βάθος 30-40m. Το όργωμα αποσκοπεί στην καταστροφή των πολυετών ζιζανίων και στην αφρατοποίηση του εδάφους που είναι απαραίτητη για την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δέντρων. Πριν από το όργωμα λαμβάνονται δείγματα εδάφους και γίνονται αναλύσεις και ανάλογα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης καθορίζεται το είδος και η ποσότητα των χημικών λιπασμάτων, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των καρυδόδεντρων. Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόννων κατά στρέμμα για τη βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους. Μετά το όργωμα και κατά μήκος των γραμμών φύτευσης των δέντρων το έδαφος απολυμαίνεται συνήθως με χλωροπικρίνη. Πριν από τη φύτευση γίνεται η επισήμανση των θέσεων φύτευσης των δένδρων, η διάνοιξη των λάκκων (διαστάσεων 45 x 45) και ακολουθεί η φύτευση των δένδρων.
Κατά τη φύτευση τοποθετούνται και οι πάσσαλοι στήριξης, τα δε δενδρύλλια φυτεύονται στο ίδιο βάθος, που ήταν στο φυτώριο και το επιφανειακό χώμα ρίχνεται στη βάση του ριζικού συστήματος των δενδρυλλίων. Κατά την προσθήκη του χώματος πιέζεται ελαφρά αυτό μέχρι της πλήρους πλήρωσης των λάκκων. Ακολουθεί το πότισμα των δενδρυλλίων και η προσθήκη μικρής ποσότητας κοπριάς γύρω από το δενδρύλλιο.[1]
Καλλιέργεια εδάφους
Η καλλιέργεια εδάφους σε έναν καρυδεώνα ακολουθεί την ίδια διαδικασία με την καλλιέργεια εδάφους σε μηλεώνα. Στον παρακάτω σύνδεσμο αναγράφεται λεπτομερώς όλη η διαδικασία
Καλλιέργεια εδάφους πεκανεώνα[1]
Άρδευση
Είναι απαιτητικό σε νερό και γι αυτό πρέπει να ποτίζεται σε ολόκληρη την βλαστική περίοδο. Τις μεγαλύτερες ανάγκες του σε νερό τις έχει τους δύο πρώτους μήνες της βλαστικής του περιόδου αλλά και αργότερα κατά την περίοδο που μεγαλώνει ο όγκος των καρπών.[1]
Αραίωμα καρπών
Για την εξάλειψη του φαινομένου της παρενιαυτοφορία των δέντρου, θα πρέπει να γίνεται αραίωμα καρπών κατά τη χρονιά που τα δέντρα φέρουν μεγάλη παραγωγή. Η χρήση όμως χημικοαραιωτικών ουσιών δεν έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα, δεδομένου ότι και το αραίωμα των καρπών με τα χέρια είναι τεχνικά αδύνατο και οικονομικά ασύμφορο.[1]
Λίπανση
Η ανάπτυξη της βλαστήσεως του πεκάν, διακρίνεται σε δύο περιόδους έντονης δραστηριότητας, κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο. Η φωσφοροκαλιούχος λίπανση πρέπει να γίνεται αμέσως μετά την συγκομιδή των καρπών το φθινόπωρο. Ο φωσφόρος και το κάλιο ενσωματώνονται στο έδαφος. Το πεκάν είναι απαιτητικό σε άζωτο. Η αζωτούχος λίπανση δίνεται σε δύο δόσεις. Η πρώτη δόση δίνεται κατά την έκπτυξη των οφθαλμών και η δεύτερη το καλοκαίρι (Αύγουστο). Αξίζει να σημειωθεί ότι το φυτό του πεκάν είναι ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου που εκδηλώνεται με τον σχηματισμό ροζέτας στο άκρο του βλαστού. Εφόσον υπάρχει πρόβλημα έλλειψης ψευδαργύρου γίνονται ψεκασμοί στα φύλλα με κατάλληλο σκεύασμα (θειϊκός ψευδάργυρος).[2]
Κλάδεμα
Το δέντρο διαμορφώνεται σε σχήμα κυπελλοειδές ή σε σχήμα πυραμίδας. Πρέπει να γίνεται κλάδεμα καρποφορίας κατά την χειμερινή περίοδο. Το κλάδεμα αυτό αφορά την απομάκρυνση των ξηρών βλαστών, το άνοιγμα του εσωτερικού της κόμης του φυτού ώστε να έχει καλό αερισμό και την ανανέωση των βλαστών ώστε να εξασφαλιστεί ικανοποιητική παραγωγή. Το κλάδεμα διενεργείται κατά τη χειμερινή περίοδο στις μη παγετόπληκτες περιοχές και μετά τη διέλευση των παγετών στις παγετόπληκτες. [3]
Ωρίμανση-Συγκομιδή καρπών
Η συγκομιδή των καρυδιών γίνεται από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο ανάλογα με την ποικιλία. Το χαρακτηριστικό της ωρίμανσης των καρπών είναι ότι το πράσινο εξωτερικό περίβλημά τους αλλάζει χρώμα και αρχίζει να σχίζεται. Η συγκομιδή μπορεί να γίνει με μηχανικά μέσα (δονητές). Καλό είναι να στρώνονται πανιά πρός αποφυγή μόλυνσης των καρπών από μικροοργανισμούς. Μετά τη συγκομιδή, οι καρποί αποξηραίνονται όπως τα καρύδια (ποσοστό υγρασίας 8%). [2]
