Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Διατροφή γαλακτοπαραγωγών αγελάδων με σιτηρέσια απλής διατροφής"

Τελευταία αναθεώρηση της 13:07, 30 Ιουλίου 2014

Προκειμένου να απλουστευτεί η διατροφή των γαλακτοπαραγωγών αγελάδων σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες εφαρμόζεται το σύστημα της απλής διατροφής κατά το οποίο οι ΧΖ τεμαχίζονται, αναμειγνύονται με τις ΣΖ και στη συνέχεια χορηγούνται οτα ζώα κατά το σύστημα της ομαδικής κατά μερίδες ή κατά βούληση διατροφής. Κατά το σύστημα αυτό δεν απαιτείται χορήγηση τροφής στο αμελκτήριο, μειώνονται σημαντικά τα εργατικά για τη διανομή του σιτηρεσίου, το σιτηρέσιο διατηρείται ομοιογενές από την παρασκευή του μέχρι την κατανάλωσή του από τα ζώα, αλλά απαιτείται ειδικό μηχάνημα (αυτοκινούμενο) για την ανάμειξη και χορήγηση του σιτηρεσίου. Το μειονέκτημα του συστήματος της απλής διατροφής είναι ότι οι μεν αγελάδες υψηλών αποδόσεων δεν καλύπτουν κατά ένα χρονικό διάστημα τις ανάγκες τους, οι δε χαμηλών αποδόσεων τις υπερκαλύπτουν με αποτέλεσμα να αυξάνουν σημαντικά το ΣΒ που δεν είναι επιθυμητό. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού οι αγελάδες ομαδοποιούνται σε:

1. Πρωτόγεννες (μοσχίδες),
2. αγελάδες με παραπλήσια ημερομηνία τοκετού,
3. αγελάδες με το ίδιο ύψος γαλακτοπαραγωγής,
4. αγελάδες με κοινά προβλήματα υγείας και
5. αγελάδες ξηράς περιόδου. Σε κάθε ομάδα χορηγείται διαφορετική ποσότητα του ιδίου σιτηρεσίου ή διαφορετικό σιτηρέσιο.

Όταν η ετήσια γαλακτοπαραγωγή των αγελάδων είναι μικρότερη από 8 τόνους, οι αγελάδες χωρίζονται σε 2-3 ομάδες και τους χορηγείται σιτηρέσιο με διαφορετική ενεργειακή πυκνότητα και περιεκτικότητα σε αζωτούχες ουσίες. Ανάλογα με το παραγωγικό στάδιο και τις ανάγκες τους οι αγελάδες αλλάζουν ομάδα.

Όταν οι αγελάδας παράγουν 8-11 τόνους γάλα ειηοίως υπάρχουν δυσκολίες εφαρμογής του συστήματος γιατί τα υψιπαραγωγά ζώα δεν επανακτούν το απωλεσθέν ΣΒ, ενώ τα χαμηλότερης γαλακτοπαραγωγής παχαίνουν. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού εφαρμόζεται ειδικό πρόγραμμα διατροφής, σύμφωνα με το οποίο τα ζώα ομαδοποιούνται ανάλογα με το παραγωγικό τους στάδιο, το ύψος της γαλακτοπαραγωγής και τη σωματική τους κατάσταση, ενώ ανάλογα τους χορηγείται ένα από τα 4 διαφορετικά σιτηρέσια κάθε φορά, ανάλογα με την ομάδα στην οποία εντάσσονται με βάση τα παραπάνω κριτήρια.

Τέλος, όταν η ετήσια γαλακτοπαραγωγή ξεπερνά τους 11 τόνους, οι αγελάδες διατρέφονται με ένα σιτηρέσιο καθόλη τη γαλακτική περίοδο με επιλογή ζωοτροφών άριστης ποιότητας και εφαρμογή καλής διαχείρισης των ζώων. Στα σιτηρέσια αυτά η αναλογία ΧΖ:ΣΖ είναι 47:53, χρησιμοποιού¬νται προστατευμένα λίπη, σε ποσοστό που δεν ξεπερνά το 5%, ή ελαιούχα σπέρματα (βαμβακόσπορος, σογιόσπορος κ.λπ.) και δίδεται προσοχή στην περιεκτικότητα του σιτηρεσίου σε μη ζυμωθείσα πρωτεΐνη (ΜΖΠ).

Τα σιτηρέσια απλής διατροφής έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα, κερδίζοντας έδαφος κυρίως στις συστηματικές αγελαδοτροφικές μονάδες με ζώα υψηλών αποδόσεων.

^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ "Διατροφή Αγροτικών Ζώων", Γ. Ζέρβα-Π. Καλαϊσκάκη-Κ. Φεγγερού, Εργαστήριο Διατροφής Ζώων, Τμήμα Ζωϊκής Παραγωγής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών