Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τροφοπενία σιδήρου πυρηνόκαρπων"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Τροφοπενία σιδήρου σε φύλλα ροδακινιάς.jpeg|thumb|200px|Τροφοπενία σιδήρου σε φύλλα ροδακινιάς]] | [[Image:Τροφοπενία σιδήρου σε φύλλα ροδακινιάς.jpeg|thumb|200px|Τροφοπενία σιδήρου σε φύλλα ροδακινιάς]] | ||
| − | Η χλώρωση σιδήρου συναντάται σε πολλούς δαμασκηνεώνες και συνδέεται με [[Ασβεστώδη εδάφη|ασβεστώδη εδάφη]], όπου η αντίδραση του εδάφους (pH) είναι πάνω από το ουδέτερο, ή με βαριά και κακή αποστράγγιση εδάφη. Τα επάκρια φύλλα των βλαστών γίνονται χλωρωτικά νωρίς κατά τη βλαστική περίοδο. Σε ελαφρές τροφοπενίες το έλασμα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων, που παραμένουν πράσινες, γίνεται κιτρινωπό. Η χλώρωση με την πάροδο της εποχής μπορεί να εξαφανιστεί. Σε ισχυρές τροφοπενιακές περιπτώσεις, και οι νευρώσεις ακόμα, γίνονται χλωρωτικές και ολόκληρο το φύλλο μπορεί να γίνει λευκό έως υπόλευκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι καρποί είναι πενιχρά χρωματισμένοι. Η τροφοπενία σιδήρου διορθώνεται δύσκολα. Αν συνδέεται όμως με ασβεστώδη εδάφη, μια ισχυρή παροχή θείου στο έδαφος (7-25Kg ανά δένδρο), με διασπορά κάτω απ' το δένδρο και | + | |
| − | + | Η χλώρωση [[σίδηρος |σιδήρου]] συναντάται σε πολλούς δαμασκηνεώνες και συνδέεται με [[Ασβεστώδη εδάφη |ασβεστώδη εδάφη]], όπου η αντίδραση του εδάφους (pH) είναι πάνω από το ουδέτερο, ή με βαριά και κακή αποστράγγιση εδάφη. Τα επάκρια φύλλα των βλαστών γίνονται χλωρωτικά νωρίς κατά τη βλαστική περίοδο. Σε ελαφρές τροφοπενίες το έλασμα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων, που παραμένουν πράσινες, γίνεται κιτρινωπό. Η χλώρωση με την πάροδο της εποχής μπορεί να εξαφανιστεί. Σε ισχυρές τροφοπενιακές περιπτώσεις, και οι νευρώσεις ακόμα, γίνονται χλωρωτικές και ολόκληρο το φύλλο μπορεί να γίνει λευκό έως υπόλευκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι καρποί είναι πενιχρά χρωματισμένοι. Η τροφοπενία σιδήρου διορθώνεται δύσκολα. Αν συνδέεται όμως με ασβεστώδη εδάφη, μια ισχυρή παροχή θείου στο έδαφος (7-25Kg ανά δένδρο), με διασπορά κάτω απ' το δένδρο και ενσωμάτωσή του, μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα. Η όξινη επίδραση του εδαφικού θείου θα κάνει το σίδηρο πιο διαθέσιμο στο δένδρο. Τέτοιου είδους όμως αντίδραση παίρνει χρόνο, και η διόρθωση μπορεί να μη γίνει εμφανής στα [[δενδρώδεις καλλιέργειες |δένδρα]] μέχρι ένα χρόνο μετά την εφαρμογή. Ο χηλικός σίδηρος, αν χρησιμοποιηθεί σε επαρκείς ποσότητες, δίνει γρήγορα αποτελέσματα, αλλά είναι ακριβός και η διόρθωση διαρκεί πολύ. Αν αιτία της χλώρωσης είναι η ψηλή υγρασία του [[τύποι εδαφών |εδάφους]], ο περιορισμός των ποτισμάτων ή σε αραιότερα χρονικά διαστήματα μπορεί να περιορίσουν το πρόβλημα. | |
| + | |||
[[είναι προσβολή της ασθένειας::Μη μεταδοτικές ασθένειες φυτών| ]] | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Μη μεταδοτικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:01, 22 Ιουλίου 2016
Η χλώρωση σιδήρου συναντάται σε πολλούς δαμασκηνεώνες και συνδέεται με ασβεστώδη εδάφη, όπου η αντίδραση του εδάφους (pH) είναι πάνω από το ουδέτερο, ή με βαριά και κακή αποστράγγιση εδάφη. Τα επάκρια φύλλα των βλαστών γίνονται χλωρωτικά νωρίς κατά τη βλαστική περίοδο. Σε ελαφρές τροφοπενίες το έλασμα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων, που παραμένουν πράσινες, γίνεται κιτρινωπό. Η χλώρωση με την πάροδο της εποχής μπορεί να εξαφανιστεί. Σε ισχυρές τροφοπενιακές περιπτώσεις, και οι νευρώσεις ακόμα, γίνονται χλωρωτικές και ολόκληρο το φύλλο μπορεί να γίνει λευκό έως υπόλευκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι καρποί είναι πενιχρά χρωματισμένοι. Η τροφοπενία σιδήρου διορθώνεται δύσκολα. Αν συνδέεται όμως με ασβεστώδη εδάφη, μια ισχυρή παροχή θείου στο έδαφος (7-25Kg ανά δένδρο), με διασπορά κάτω απ' το δένδρο και ενσωμάτωσή του, μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα. Η όξινη επίδραση του εδαφικού θείου θα κάνει το σίδηρο πιο διαθέσιμο στο δένδρο. Τέτοιου είδους όμως αντίδραση παίρνει χρόνο, και η διόρθωση μπορεί να μη γίνει εμφανής στα δένδρα μέχρι ένα χρόνο μετά την εφαρμογή. Ο χηλικός σίδηρος, αν χρησιμοποιηθεί σε επαρκείς ποσότητες, δίνει γρήγορα αποτελέσματα, αλλά είναι ακριβός και η διόρθωση διαρκεί πολύ. Αν αιτία της χλώρωσης είναι η ψηλή υγρασία του εδάφους, ο περιορισμός των ποτισμάτων ή σε αραιότερα χρονικά διαστήματα μπορεί να περιορίσουν το πρόβλημα.
