Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες αγγουριάς"
(Νέα σελίδα με 'Η αγγουριά έχει ευαίσθητο ριζικό σύστημα. ...') |
|||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η [[Αγγουριά|αγγουριά]] έχει ευαίσθητο [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|ριζικό σύστημα]]. Γι’ αυτό χρειάζεται [[Αμμώδη εδάφη|ελαφρό έδαφος]] που να στραγγίζει και να αερίζεται καλά, να έχει υψηλή ικανότητα συγκράτησης [[Άρδευση | + | Η [[Αγγουριά|αγγουριά]] έχει ευαίσθητο [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|ριζικό σύστημα]]. Γι’ αυτό χρειάζεται [[Αμμώδη εδάφη|ελαφρό έδαφος]] που να στραγγίζει και να αερίζεται καλά, να έχει υψηλή ικανότητα συγκράτησης [[Άρδευση αγγουριάς|νερού]] και να είναι απαλλαγμένο από παθογόνα. Θα πρέπει να είναι πλούσιο σε [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικά στοιχεία]] ιδίως σε [[Άζωτο|άζωτο]] και [[Κάλιο|κάλιο]]. Πιο κατάλληλα θεωρούνται τα αμμοπηλώδη εδάφη και για πολύ πρώιμες [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιέργειες]] τα αμμώδη-χαλικώδη εδάφη εφ’ όσον λαμβάνεται πρόνοια για τον πλήρη εφοδιασμό τους σε θρεπτικά στοιχεία. Στα [[Αργιλώδη εδάφη|αργιλώδη εδάφη]] η στράγγιση είναι δύσκολη, το ριζικό σύστημα δεν αναπτύσσεται πλούσια, η παραγωγή είναι μειωμένη, τα φυτά συχνά κιτρινίζουν και παρουσιάζουν τροφοπενίες ή προσβάλλονται σοβαρά από ασθένειες εδάφους (ριζοκτόνια, φυτοφθόρα, κ.ά). Συνεκτικά εδάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά υφίστανται ζημίες όταν καλλιεργούνται υγρά και παρουσιάζουν δυσκολίες στην απόπλυση και στον αερισμό. Τα καλύτερα εδάφη για την καλλιέργεια αγγουριού είναι τα μέσης σύστασης, τα βαθιά, τα γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία διατηρώντας αρκετή υγρασία. Όσον αφορά τη χημική αντίδραση του εδάφους, αυτή μπορεί να κυμαίνεται από pH=5,5-7,5, αλλά η αγγουριά προτιμά τα ελαφρά όξινα εδάφη pH=6,5.<ref name="Καλλιέργεια αγγουριού στη Μεσσαρά"/> |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Καλλιέργεια αγγουριού στη Μεσσαρά"> Συγκριτική μελέτη βιολογικής ολοκληρωμένης και συμβατικής καλλιέργειας αγγουριού σε θερμοκήπιο στη Μεσσαρά του νομου Ηρακλείου, πτυχιακή εργασία της φοιτήτριας Ζαχαριουδάκη Βερονίκης, Ηράκλειο 2010.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[σχετίζεται με::Αγγουριά| ]] | [[σχετίζεται με::Αγγουριά| ]] | ||
| Γραμμή 8: | Γραμμή 13: | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:39, 18 Ιουλίου 2016
Η αγγουριά έχει ευαίσθητο ριζικό σύστημα. Γι’ αυτό χρειάζεται ελαφρό έδαφος που να στραγγίζει και να αερίζεται καλά, να έχει υψηλή ικανότητα συγκράτησης νερού και να είναι απαλλαγμένο από παθογόνα. Θα πρέπει να είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία ιδίως σε άζωτο και κάλιο. Πιο κατάλληλα θεωρούνται τα αμμοπηλώδη εδάφη και για πολύ πρώιμες καλλιέργειες τα αμμώδη-χαλικώδη εδάφη εφ’ όσον λαμβάνεται πρόνοια για τον πλήρη εφοδιασμό τους σε θρεπτικά στοιχεία. Στα αργιλώδη εδάφη η στράγγιση είναι δύσκολη, το ριζικό σύστημα δεν αναπτύσσεται πλούσια, η παραγωγή είναι μειωμένη, τα φυτά συχνά κιτρινίζουν και παρουσιάζουν τροφοπενίες ή προσβάλλονται σοβαρά από ασθένειες εδάφους (ριζοκτόνια, φυτοφθόρα, κ.ά). Συνεκτικά εδάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά υφίστανται ζημίες όταν καλλιεργούνται υγρά και παρουσιάζουν δυσκολίες στην απόπλυση και στον αερισμό. Τα καλύτερα εδάφη για την καλλιέργεια αγγουριού είναι τα μέσης σύστασης, τα βαθιά, τα γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία διατηρώντας αρκετή υγρασία. Όσον αφορά τη χημική αντίδραση του εδάφους, αυτή μπορεί να κυμαίνεται από pH=5,5-7,5, αλλά η αγγουριά προτιμά τα ελαφρά όξινα εδάφη pH=6,5.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Συγκριτική μελέτη βιολογικής ολοκληρωμένης και συμβατικής καλλιέργειας αγγουριού σε θερμοκήπιο στη Μεσσαρά του νομου Ηρακλείου, πτυχιακή εργασία της φοιτήτριας Ζαχαριουδάκη Βερονίκης, Ηράκλειο 2010.
