Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Γενικά στοιχεία ακτινιδιάς"
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Στην Ελλάδα καλλιεργείται στη ζώνη της [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]], της [[Ελιά|ελιάς]] και σε περιοχές με ευνοϊκές [[Εδαφικές συνθήκες ακτινιδιάς|εδαφικές]] και [[Κλιματικές συνθήκες ακτινιδιάς|κλιματικές]] συνθήκες όπως η Άρτα, η Καβάλα η Λάρισα και σε περιοχές με δενδροκομική παράδοση όπως η Πιερία, η Ημαθία, η Πέλλα. Η σημαντικότερη ζώνη παραγωγής είναι η Μακεδονία. | Στην Ελλάδα καλλιεργείται στη ζώνη της [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]], της [[Ελιά|ελιάς]] και σε περιοχές με ευνοϊκές [[Εδαφικές συνθήκες ακτινιδιάς|εδαφικές]] και [[Κλιματικές συνθήκες ακτινιδιάς|κλιματικές]] συνθήκες όπως η Άρτα, η Καβάλα η Λάρισα και σε περιοχές με δενδροκομική παράδοση όπως η Πιερία, η Ημαθία, η Πέλλα. Η σημαντικότερη ζώνη παραγωγής είναι η Μακεδονία. | ||
Εφαρμογή της [[Βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία|βιολογικής γεωργίας]] στην [[Καλλιέργεια ακτινιδιάς|καλλιέργεια]] της ακτινιδιάς έχει ξεκινήσει στο νομό Ημαθίας με δειλά βήματα από το 1994. Η τωρινή κατάσταση είναι η εξής: κατά το έτος 1999 καλλιεργήθηκαν 5.500 στρέμματα με ακτινιδιές εκ των οποίων τα 650 εντάσσονται στη βιολογική γεωργία, παράχθηκαν συνολικά 9.500 tn ακτινίδια ενώ οι δυνατότητες είχαν υπολογιστεί στους 13.000 tn, με μέση υπολογιζόμενη παραγωγή στους 2,3 tn / στρέμμα. | Εφαρμογή της [[Βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία|βιολογικής γεωργίας]] στην [[Καλλιέργεια ακτινιδιάς|καλλιέργεια]] της ακτινιδιάς έχει ξεκινήσει στο νομό Ημαθίας με δειλά βήματα από το 1994. Η τωρινή κατάσταση είναι η εξής: κατά το έτος 1999 καλλιεργήθηκαν 5.500 στρέμματα με ακτινιδιές εκ των οποίων τα 650 εντάσσονται στη βιολογική γεωργία, παράχθηκαν συνολικά 9.500 tn ακτινίδια ενώ οι δυνατότητες είχαν υπολογιστεί στους 13.000 tn, με μέση υπολογιζόμενη παραγωγή στους 2,3 tn / στρέμμα. | ||
| − | Το [[Ακτινίδιο|ακτινίδιο]] προσφέρεται για βιολογική παραγωγή λόγω των μειωμένων προσβολών από [[Εχθροί ακτινιδιάς|εχθρούς]] και [[Ασθένειες ακτινιδιάς|ασθένειες]] σε σχέση με άλλες καλλιέργειες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παραγωγή βιολογικών ακτινιδίων σύμφωνα με τον κανονισμό 2092/91 της Ε.Ε., είναι μια εύκολη υπόθεση. | + | |
| + | Το [[Ακτινίδιο|ακτινίδιο]] προσφέρεται για βιολογική παραγωγή λόγω των μειωμένων προσβολών από [[Εχθροί ακτινιδιάς|εχθρούς]] και [[Ασθένειες ακτινιδιάς|ασθένειες]] σε σχέση με άλλες καλλιέργειες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παραγωγή βιολογικών ακτινιδίων σύμφωνα με τον κανονισμό 2092/91 της Ε.Ε., είναι μια εύκολη υπόθεση.<ref name="Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων"/> | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων"> Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων, εργασία της Τσαγκούλη Φανής, φοιτήτριας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βόλος 2005.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[σχετίζεται με::Ακτινιδιά| ]] | [[σχετίζεται με::Ακτινιδιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:08, 15 Ιουλίου 2015
Η καταγωγή της είναι από την Κίνα και καλλιεργείται κυρίως στην Κίνα, Ιαπωνία, Ν. Ζηλανδία, ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία Ισπανία και Ελλάδα. Είναι φυτό πολυετές, φυλλοβόλο, δίοικο και αναρριχώμενο. Στην Ελλάδα καλλιεργείται στη ζώνη της ροδακινιάς, της ελιάς και σε περιοχές με ευνοϊκές εδαφικές και κλιματικές συνθήκες όπως η Άρτα, η Καβάλα η Λάρισα και σε περιοχές με δενδροκομική παράδοση όπως η Πιερία, η Ημαθία, η Πέλλα. Η σημαντικότερη ζώνη παραγωγής είναι η Μακεδονία. Εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας στην καλλιέργεια της ακτινιδιάς έχει ξεκινήσει στο νομό Ημαθίας με δειλά βήματα από το 1994. Η τωρινή κατάσταση είναι η εξής: κατά το έτος 1999 καλλιεργήθηκαν 5.500 στρέμματα με ακτινιδιές εκ των οποίων τα 650 εντάσσονται στη βιολογική γεωργία, παράχθηκαν συνολικά 9.500 tn ακτινίδια ενώ οι δυνατότητες είχαν υπολογιστεί στους 13.000 tn, με μέση υπολογιζόμενη παραγωγή στους 2,3 tn / στρέμμα.
Το ακτινίδιο προσφέρεται για βιολογική παραγωγή λόγω των μειωμένων προσβολών από εχθρούς και ασθένειες σε σχέση με άλλες καλλιέργειες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παραγωγή βιολογικών ακτινιδίων σύμφωνα με τον κανονισμό 2092/91 της Ε.Ε., είναι μια εύκολη υπόθεση.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ακτινιδιά-Αντιμετώπιση ζιζανίων, εργασία της Τσαγκούλη Φανής, φοιτήτριας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βόλος 2005.
