Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Συγκομιδή ιτιάς"
(Νέα σελίδα με 'Η πρώτη συγκομιδή πραγματοποιείται 3 χρόνια μετά το κόψιμο των παραφυάδων και στη συνέχεια ...') |
|||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η πρώτη συγκομιδή πραγματοποιείται 3 χρόνια μετά το κόψιμο των παραφυάδων και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια. Η εποχή συγκομιδής συμπίπτει με την χειμερινή περίοδο (μέσα Οκτωβρίου αρχές Μαρτίου) οπότε η [[Καλλιέργεια ιτιάς|καλλιέργεια]] έχει χάσει τα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ιτιάς|φύλλα]] της και πριν το άνοιγμα των οφθαλμών. Η υγρασία του φυτού την περίοδο αυτή κυμαίνεται μεταξύ 45 - 60%. | + | Η πρώτη συγκομιδή πραγματοποιείται 3 χρόνια μετά το κόψιμο των παραφυάδων και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια. Η εποχή συγκομιδής συμπίπτει με την χειμερινή περίοδο (μέσα Οκτωβρίου αρχές Μαρτίου) οπότε η [[Καλλιέργεια ιτιάς|καλλιέργεια]] έχει χάσει τα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά ιτιάς|φύλλα]] της και πριν το άνοιγμα των οφθαλμών. Η υγρασία του φυτού την περίοδο αυτή κυμαίνεται μεταξύ 45 - 60%. Η συγκομιδή ιτιάς, και γενικά των καλλιεργειών μικρού περίτροπου χρόνου, μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος περιλαμβάνει τη συγκομιδή με συγκομιστικές μηχανές μοσχευμάτων, οπότε τα στελέχη κόβονται και δεματοποιούνται χειρωνακτικά στον αγρό όπου και αφήνονται να ξηραθούν. Ο δεύτερος τρόπος περιλαμβάνει τη συγκομιδή με συγκομιστικές μηχανές που κόβουν το στέλεχος, και στη συνέχεια το κονιορτοποιούν και το εναποθέτουν σε πλατφόρμα που συνοδεύει το μηχάνημα συγκομιδής. Περισσότερο διαδεδομένος είναι ο δεύτερος τρόπος συγκομιδής αλλά ενέχει τον κίνδυνο υποβάθμισης του συγκομιζόμενου [[Ιτιά προϊόν|προϊόντος]] λόγω υπερθέρμανσης (φθάνει τους 60<sup>o</sup>C σε 24 ώρες) που οδηγεί σε απώλεια της ενεργειακής του αξίας. |
| − | + | Μετά την τελευταία συγκομιδή, στο τέλος της οικονομικής ζωής της καλλιέργειας και πριν την απεγκατάσταση, πρέπει να επιτραπεί στην καλλιέργεια να αναπτύξει νέους βλαστούς την άνοιξη. Όταν αυτοί φτάσουν σε ύψος 15cm η καλλιέργεια ψεκάζεται με διασυστηματικό ζιζανιοκτόνο επαφής όπως αυτά της οικογένειας των οργανοφωσφορικών γλυκινών. Με την χρήση κατάλληλων μηχανημάτων (π.χ. υπεδαφοκαλλιεργητή ή δισκοσβάρνας μεγάλης διαμέτρου) οι ρίζες που απομένουν καταστρέφονται και ενσωματώνονται στο [[Εδαφικές συνθήκες ιτιάς|έδαφος]] σε βάθος 5-10cm.<ref name="Καλλιέργεια ιτιάς"/> | |
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Καλλιέργεια ιτιάς"> Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | ||
[[σχετίζεται με::Καλλιέργεια ιτιάς| ]] | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια ιτιάς| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:34, 3 Ιουλίου 2015
Η πρώτη συγκομιδή πραγματοποιείται 3 χρόνια μετά το κόψιμο των παραφυάδων και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια. Η εποχή συγκομιδής συμπίπτει με την χειμερινή περίοδο (μέσα Οκτωβρίου αρχές Μαρτίου) οπότε η καλλιέργεια έχει χάσει τα φύλλα της και πριν το άνοιγμα των οφθαλμών. Η υγρασία του φυτού την περίοδο αυτή κυμαίνεται μεταξύ 45 - 60%. Η συγκομιδή ιτιάς, και γενικά των καλλιεργειών μικρού περίτροπου χρόνου, μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος περιλαμβάνει τη συγκομιδή με συγκομιστικές μηχανές μοσχευμάτων, οπότε τα στελέχη κόβονται και δεματοποιούνται χειρωνακτικά στον αγρό όπου και αφήνονται να ξηραθούν. Ο δεύτερος τρόπος περιλαμβάνει τη συγκομιδή με συγκομιστικές μηχανές που κόβουν το στέλεχος, και στη συνέχεια το κονιορτοποιούν και το εναποθέτουν σε πλατφόρμα που συνοδεύει το μηχάνημα συγκομιδής. Περισσότερο διαδεδομένος είναι ο δεύτερος τρόπος συγκομιδής αλλά ενέχει τον κίνδυνο υποβάθμισης του συγκομιζόμενου προϊόντος λόγω υπερθέρμανσης (φθάνει τους 60oC σε 24 ώρες) που οδηγεί σε απώλεια της ενεργειακής του αξίας.
Μετά την τελευταία συγκομιδή, στο τέλος της οικονομικής ζωής της καλλιέργειας και πριν την απεγκατάσταση, πρέπει να επιτραπεί στην καλλιέργεια να αναπτύξει νέους βλαστούς την άνοιξη. Όταν αυτοί φτάσουν σε ύψος 15cm η καλλιέργεια ψεκάζεται με διασυστηματικό ζιζανιοκτόνο επαφής όπως αυτά της οικογένειας των οργανοφωσφορικών γλυκινών. Με την χρήση κατάλληλων μηχανημάτων (π.χ. υπεδαφοκαλλιεργητή ή δισκοσβάρνας μεγάλης διαμέτρου) οι ρίζες που απομένουν καταστρέφονται και ενσωματώνονται στο έδαφος σε βάθος 5-10cm.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.
