Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση κριθαριού"
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 21: | ||
|} | |} | ||
| − | Οι πορείες απορρόφησης των κύριων μακροστοιχείων είναι ανάλογες με εκείνες του [[Σιτάρι φυτό |σιταριού]]. Έτσι, τόσο το [[άζωτο]] όσο και ο [[Φώσφορος |φωσφόρος]] παρουσιάζουν σχεδόν συνεχή απορρόφηση μέχρι την [[Ωρίμαση (ripeness) σιτηρών |ωρίμαση]] ενώ η απορρόφηση του καλίου | + | Οι πορείες απορρόφησης των κύριων μακροστοιχείων είναι ανάλογες με εκείνες του [[Σιτάρι φυτό |σιταριού]]. Έτσι, τόσο το [[άζωτο]] όσο και ο [[Φώσφορος |φωσφόρος]] παρουσιάζουν σχεδόν συνεχή απορρόφηση μέχρι την [[Ωρίμαση (ripeness) σιτηρών |ωρίμαση]] ενώ η απορρόφηση του καλίου σταματά λίγο μετά το [[Ξεστάχυασμα (heading ή ear emergence) σιτηρών |ξεστάχυασμα]] για να παρατηρηθούν τελικά οι γνωστές στα [[σιτηρά]] απώλειες κατά την ωρίμαση. Παρατηρείται επίσης συσσώρευση αζώτου και φωσφόρου, αλλά στασιμότητα στην περιεκτικότητα [[Κάλιο |καλίου]] στους στάχεις. |
| + | {{{top_heading|==}}}Άζωτο{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Εάν η εδαφική υγρασία δεν είναι περιοριστικός παράγοντας, το κριθάρι αντιδρά θετικά στην προσθήκη αζώτου. Επάρκεια αζώτου στο κριθάρι αυξάνει την ανάπτυξη του [[Μορφολογικά χαρακτηριστικά κριθαριού |ριζικού συστήματος]], το [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδέλφωμα]], το φύλλωμα, το ύψος του βλαστού και το μέγεθος του στάχυ. Υπερβολικές ποσότητες [[Άζωτο |αζώτου]] ευνοούν πολύ την ανάπτυξη φυλλώματος και βλαστού, προκαλούν [[Πλάγιασμα (lodging) φυτών |πλάγιασμα]] και οψιμίζουν την [[Καλλιέργεια κριθαριού |καλλιέργεια]]. Η εισαγωγή στην καλλιέργεια νέων ποικιλιών με αυξημένη αντοχή στο πλάγιασμα επέτρεψε την χορήγηση μεγαλύτερων δόσεων αζώτου και συνέβαλε στην αύξηση των αποδόσεων. | ||
| + | |||
| + | Παρά το γεγονός ότι παρατηρείται σημαντική διακίνηση αζώτου από τα βλαστητικά όργανα προς τους στάχεις κατά το [[Γέμισμα καρπών (grain-filling) σιτηρών |γέμισμα των καρπών]], περίσσεια αζώτου στο έδαφος κατά την ίδια περίοδο αυξάνει αρκετά την περιεκτικότητα των καρπών σε πρωτεΐνη. Η επίδραση αυτή είναι ανεπιθύμητη όταν το κριθάρι καλλιεργείται για βυνοποίηση αλλά ευεργετική όταν καλλιεργείται για κτηνοτροφή. Επομένως, στην πρώτη περίπτωση συνιστώνται πρώιμες εφαρμογές αζώτου (πριν ή κατά τη σπορά και μέχρι τα πρώτα στάδια του αδελφώματος), ενώ στη δεύτερη είναι δυνατό η δεύτερη δόση του αζώτου (επιφανειακή λίπανση) να καθυστερήσει και μέχρι το τέλος του αδελφώματος. | ||
| + | |||
| + | Η πρωτεϊνοπεριεκτικότητα των καρπών αυξάνεται ανάλογα με την ποσότητα του εφαρμοζόμενου αζωτούχου λιπάσματος. Οι ποσότητες του αζωτούχου λιπάσματος μπορεί να κλιμακώνονται από 5-15kg N/στρ. ανάλογα με την περιοχή (γονιμότητα εδάφους, εδαφική υγρασία) και το σκοπό της καλλιέργειας. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Φωσφόρος{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Επάρκεια φωσφόρου διασφαλίζει καλό γέμισμα των καρπών και συσχετίζεται με υψηλότερο εκχύλισμα βύνης. Παράλληλα, πρωιμίζει την [[Καλλιέργεια κριθαριού |καλλιέργεια]] και δρα συνεργιστικά με το άζωτο προς όφελος του φυτού. | ||
| + | |||
| + | Οι συνιστώμενες δόσεις κυμαίνονται συνήθως μεταξύ 4-6kg P<sub>2</sub>O<sub>5</sub>/στρ. Είναι όμως δυνατό να μη χρειαστεί και καθόλου προσθήκη σε εδάφη με μακρά προϊστορία φωσφορικής λίπανσης. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Κάλι{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Είναι απαραίτητο ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης και σχετίζεται κυρίως με τον ομαλό μεταβολισμό των ζαχάρων και την ιοντική ισορροπία στους ιστούς. | ||
| + | |||
| + | Συνήθως το κριθάρι δεν αντιδρά θεαματικά στην προσθήκη [[Κάλιο |καλίου]]. Σε περιπτώσεις εδαφών ελλειμματικών σε κάλι συνιστώνται 5-10kg K<sub>2</sub>O/στρ. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Συμπτώματα έλλειψης θρεπτικών στοιχείων{{{top_heading|==}}} | ||
| + | |||
| + | Είναι παρόμοια με εκείνα που αναφέρθηκαν στο σιτάρι. [[Λίπανση σιταριού]]. | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:16, 14 Αυγούστου 2013
Οι ανάγκες του κριθαριού στα κύρια μακροστοιχεία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.
| Θρεπτικό στοιχείο | Περιεκτικότητα (kg/στρ.) | ||
|---|---|---|---|
| Ολική | Καρπών | ||
| Άζωτο | 9-13.7 | 7-10.4 | |
| Φωσφόρος | 1.8-2.2 | 1.4-1.7 | |
| Κάλι | 15.6-17.4 | 2.2-2.9 | |
Οι πορείες απορρόφησης των κύριων μακροστοιχείων είναι ανάλογες με εκείνες του σιταριού. Έτσι, τόσο το άζωτο όσο και ο φωσφόρος παρουσιάζουν σχεδόν συνεχή απορρόφηση μέχρι την ωρίμαση ενώ η απορρόφηση του καλίου σταματά λίγο μετά το ξεστάχυασμα για να παρατηρηθούν τελικά οι γνωστές στα σιτηρά απώλειες κατά την ωρίμαση. Παρατηρείται επίσης συσσώρευση αζώτου και φωσφόρου, αλλά στασιμότητα στην περιεκτικότητα καλίου στους στάχεις.
Άζωτο
Εάν η εδαφική υγρασία δεν είναι περιοριστικός παράγοντας, το κριθάρι αντιδρά θετικά στην προσθήκη αζώτου. Επάρκεια αζώτου στο κριθάρι αυξάνει την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, το αδέλφωμα, το φύλλωμα, το ύψος του βλαστού και το μέγεθος του στάχυ. Υπερβολικές ποσότητες αζώτου ευνοούν πολύ την ανάπτυξη φυλλώματος και βλαστού, προκαλούν πλάγιασμα και οψιμίζουν την καλλιέργεια. Η εισαγωγή στην καλλιέργεια νέων ποικιλιών με αυξημένη αντοχή στο πλάγιασμα επέτρεψε την χορήγηση μεγαλύτερων δόσεων αζώτου και συνέβαλε στην αύξηση των αποδόσεων.
Παρά το γεγονός ότι παρατηρείται σημαντική διακίνηση αζώτου από τα βλαστητικά όργανα προς τους στάχεις κατά το γέμισμα των καρπών, περίσσεια αζώτου στο έδαφος κατά την ίδια περίοδο αυξάνει αρκετά την περιεκτικότητα των καρπών σε πρωτεΐνη. Η επίδραση αυτή είναι ανεπιθύμητη όταν το κριθάρι καλλιεργείται για βυνοποίηση αλλά ευεργετική όταν καλλιεργείται για κτηνοτροφή. Επομένως, στην πρώτη περίπτωση συνιστώνται πρώιμες εφαρμογές αζώτου (πριν ή κατά τη σπορά και μέχρι τα πρώτα στάδια του αδελφώματος), ενώ στη δεύτερη είναι δυνατό η δεύτερη δόση του αζώτου (επιφανειακή λίπανση) να καθυστερήσει και μέχρι το τέλος του αδελφώματος.
Η πρωτεϊνοπεριεκτικότητα των καρπών αυξάνεται ανάλογα με την ποσότητα του εφαρμοζόμενου αζωτούχου λιπάσματος. Οι ποσότητες του αζωτούχου λιπάσματος μπορεί να κλιμακώνονται από 5-15kg N/στρ. ανάλογα με την περιοχή (γονιμότητα εδάφους, εδαφική υγρασία) και το σκοπό της καλλιέργειας.
Φωσφόρος
Επάρκεια φωσφόρου διασφαλίζει καλό γέμισμα των καρπών και συσχετίζεται με υψηλότερο εκχύλισμα βύνης. Παράλληλα, πρωιμίζει την καλλιέργεια και δρα συνεργιστικά με το άζωτο προς όφελος του φυτού.
Οι συνιστώμενες δόσεις κυμαίνονται συνήθως μεταξύ 4-6kg P2O5/στρ. Είναι όμως δυνατό να μη χρειαστεί και καθόλου προσθήκη σε εδάφη με μακρά προϊστορία φωσφορικής λίπανσης.
Κάλι
Είναι απαραίτητο ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης και σχετίζεται κυρίως με τον ομαλό μεταβολισμό των ζαχάρων και την ιοντική ισορροπία στους ιστούς.
Συνήθως το κριθάρι δεν αντιδρά θεαματικά στην προσθήκη καλίου. Σε περιπτώσεις εδαφών ελλειμματικών σε κάλι συνιστώνται 5-10kg K2O/στρ.
Συμπτώματα έλλειψης θρεπτικών στοιχείων
Είναι παρόμοια με εκείνα που αναφέρθηκαν στο σιτάρι. Λίπανση σιταριού.
