Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αποξήρανση βερύκοκκων"
| Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
[[σχετίζεται με::Βερύκοκκο| ]] | [[σχετίζεται με::Βερύκοκκο| ]] | ||
| − | |||
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | ||
| − | [[πόσο αφορά σε | + | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]] |
| + | [[πόσο αφορά σε συλλογικές αγροτικές οργανώσεις::30| ]] | ||
Αναθεώρηση της 12:09, 9 Ιουλίου 2013
Η θείωση γίνεται με καλής ποιότητας θειάφι και αποσκοπεί στην αύξηση της περατότητας της σάρκας, ώστε η αφυδάτωση της να είναι ταχύτερη, στη λεύκανση της σάρκας, για να αποκτήσει ανοικτό χρώμα, και στην προφύλαξη των καρπών από προσβολές παθογόνων και εντόμων, γιατί το θειάφι δρα ως απολυμαντικό και εντομοδιωκτικό. Η διάρκεια της θείωσης εξαρτάται μερικώς απ' το μέγεθος των καρπών και της στεγανότητας του θειωτηρίου. Κατά περίπτωση, η διάρκεια της θείωσης κυμαίνεται από 2-4 ώρες. Κατά τη θείωση οι ατμοί του διοξειδίου του θείου πρέπει να εισχωρήσουν στη σάρκα μέχρι τα 2/3 του πάχους αυτής. Αυτό ελέγχεται με τομή στη σάρκα κάθετα προς την επιφάνεια του φλοιού. Η εισχώρηση του διοξειδίου του θείου σε βάθος -διακρίνεται από μια αμυδρά διαχωριστική γραμμή.
Μετά τη θείωση οι ταρσοί με τους καρπούς μεταφέρονται στο αλώνι για ξήρανση στον ήλιο. Η διάρκεια της ξήρανσης στον ήλιο εξαρτάται απ' τη θερμοκρασία και τη σχετική υγρασία του περιβάλλοντος. Συνήθως η διάρκεια της ξήρανσης κυμαίνεται από 2 έως 7 μέρες. Μετά την ξήρανση οι καρποί μεταφέρονται σε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους. Η καλή ξήρανση των βερύκοκκων ελέγχεται με τα εξής κριτήρια: συνεκτικότητα, μαλακότητα, μη αποκόλληση του φλοιού απ' τη σάρκα με ελαφρό τρίψιμο και την επαναφορά δείγματος ξηρανθεντων ημίσεων των καρπών στη φυσική τους κατάσταση, μετά από πίεση στην παλάμη και άνοιγμα αυτής. Η υγρασία του ξηραμένου προϊόντος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 18%. Η ξήρανση των βερύκοκκων μπορεί να γίνει και τεχνητά (τεχνητή αφυδάτωση) σε ειδικά αποξηραντήρια.
